δουλέμπορος

Greek

Etymology

From δούλος (doúlos, “slave”) +‎ έμπορος (émporos, “merchant”).

Noun

δουλέμπορος • (doulémporos) m (plural δουλέμποροι)

1. slave trader, people trafficker

Declension

declension of δουλέμπορος

case     \     number	singular	plural
nominative	δουλέμπορος •	δουλέμποροι •
genitive	δουλεμπόρου •	δουλεμπόρων •
accusative	δουλέμπορο •	δουλεμπόρους •
vocative	δουλέμπορε •	δουλέμποροι •