εκτελεστής
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From εκτελώ (ekteló), calque of French exécuteur. First attested 1812.
Noun[edit]
εκτελεστής • (ektelestís) m (plural εκτελεστές, feminine εκτελέστρια)
- executor (person who carries out some task)
- (law) executor (someone appointed by a testator to administer a will)
- (figuratively) assassin, hitman, murderer
- Synonym: δήμιος (dímios)
Declension[edit]
declension of εκτελεστής
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | εκτελεστής • | εκτελεστές • |
| genitive | εκτελεστή • | εκτελεστών • |
| accusative | εκτελεστή • | εκτελεστές • |
| vocative | εκτελεστή • | εκτελεστές • |
Related terms[edit]
- εκτέλεση f (ektélesi, “execution, performance”)
- εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)