ενεστωτικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Learnedly from ενεστώτ(ας) (enestót(as), “present tense”) + -ικός (-ikós).[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]ενεστωτικός • (enestotikós) m (feminine ενεστωτική, neuter ενεστωτικό)
Declension
[edit]Declension of ενεστωτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ενεστωτικός • | ενεστωτική • | ενεστωτικό • | ενεστωτικοί • | ενεστωτικές • | ενεστωτικά • |
| genitive | ενεστωτικού • | ενεστωτικής • | ενεστωτικού • | ενεστωτικών • | ενεστωτικών • | ενεστωτικών • |
| accusative | ενεστωτικό • | ενεστωτική • | ενεστωτικό • | ενεστωτικούς • | ενεστωτικές • | ενεστωτικά • |
| vocative | ενεστωτικέ • | ενεστωτική • | ενεστωτικό • | ενεστωτικοί • | ενεστωτικές • | ενεστωτικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενεστωτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενεστωτικός, etc.) | |||||
Related terms
[edit]- ενεστώτας m (enestótas)
References
[edit]- ^ ενεστωτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language