εφευρετικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
εφευρετικός • (efevretikós) m (feminine εφευρετική, neuter εφευρετικό)
- inventive (of a person)
Declension[edit]
Declension of εφευρετικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | εφευρετικός • | εφευρετική • | εφευρετικό • | εφευρετικοί • | εφευρετικές • | εφευρετικά • |
| genitive | εφευρετικού • | εφευρετικής • | εφευρετικού • | εφευρετικών • | εφευρετικών • | εφευρετικών • |
| accusative | εφευρετικό • | εφευρετική • | εφευρετικό • | εφευρετικούς • | εφευρετικές • | εφευρετικά • |
| vocative | εφευρετικέ • | εφευρετική • | εφευρετικό • | εφευρετικοί • | εφευρετικές • | εφευρετικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εφευρετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εφευρετικός, etc.) | |||||