καλοκαιρινός

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.lo.kai̯.ri.nós/ → /ka.lo.cɛ.riˈnos/ → /ka.lo.ce.riˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.lo.kai̯.ri.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.lo.kɛ.riˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.lo.cɛ.riˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.lo.ce.riˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.lo.ce.riˈnos/

Adjective

κᾰλοκαιρῐνός • (kalokairinós) m (feminine κᾰλοκαιρῐνή, neuter κᾰλοκαιρῐνόν); first/second declension

1. denoting a kind of ἐγχυματισμός (enkhumatismós)
   • Hippiatr. 271

Declension

First and second declension of κᾰλοκαιρῐνός; κᾰλοκαιρῐνή; κᾰλοκαιρῐνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰλοκαιρῐνός kalokairinós	κᾰλοκαιρῐνή kalokairinḗ	κᾰλοκαιρῐνόν kalokairinón		κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ	κᾰλοκαιρῐνᾱ́ kalokairinā́	κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ		κᾰλοκαιρῐνοί kalokairinoí	κᾰλοκαιρῐναί kalokairinaí	κᾰλοκαιρῐνᾰ́ kalokairiná
Genitive		κᾰλοκαιρῐνοῦ kalokairinoû	κᾰλοκαιρῐνῆς kalokairinês	κᾰλοκαιρῐνοῦ kalokairinoû		κᾰλοκαιρῐνοῖν kalokairinoîn	κᾰλοκαιρῐναῖν kalokairinaîn	κᾰλοκαιρῐνοῖν kalokairinoîn		κᾰλοκαιρῐνῶν kalokairinôn	κᾰλοκαιρῐνῶν kalokairinôn	κᾰλοκαιρῐνῶν kalokairinôn
Dative		κᾰλοκαιρῐνῷ kalokairinôi	κᾰλοκαιρῐνῇ kalokairinêi	κᾰλοκαιρῐνῷ kalokairinôi		κᾰλοκαιρῐνοῖν kalokairinoîn	κᾰλοκαιρῐναῖν kalokairinaîn	κᾰλοκαιρῐνοῖν kalokairinoîn		κᾰλοκαιρῐνοῖς kalokairinoîs	κᾰλοκαιρῐναῖς kalokairinaîs	κᾰλοκαιρῐνοῖς kalokairinoîs
Accusative		κᾰλοκαιρῐνόν kalokairinón	κᾰλοκαιρῐνήν kalokairinḗn	κᾰλοκαιρῐνόν kalokairinón		κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ	κᾰλοκαιρῐνᾱ́ kalokairinā́	κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ		κᾰλοκαιρῐνούς kalokairinoús	κᾰλοκαιρῐνᾱ́ς kalokairinā́s	κᾰλοκαιρῐνᾰ́ kalokairiná
Vocative		κᾰλοκαιρῐνέ kalokairiné	κᾰλοκαιρῐνή kalokairinḗ	κᾰλοκαιρῐνόν kalokairinón		κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ	κᾰλοκαιρῐνᾱ́ kalokairinā́	κᾰλοκαιρῐνώ kalokairinṓ		κᾰλοκαιρῐνοί kalokairinoí	κᾰλοκαιρῐναί kalokairinaí	κᾰλοκαιρῐνᾰ́ kalokairiná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰλοκαιρῐνῶς kalokairinôs				κᾰλοκαιρῐνώτερος kalokairinṓteros				κᾰλοκαιρῐνώτᾰτος kalokairinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κᾰλοκαιρῐνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• καλοκαιρινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Alternative forms

• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos)

Etymology

καλοκαίρι (kalokaíri, “summer”) +‎ -ινός (-inós).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaloceɾiˈnos/
• Hyphenation: κα‧λο‧και‧ρι‧νός

Adjective

καλοκαιρινός • (kalokairinós) m (feminine καλοκαιρινή, neuter καλοκαιρινό)

1. summery, summer, summer- (occurring during, suitable for or typical of the season of summer)

   καλοκαιρινές διακοπές ― kalokairinés diakopés ― summer holidays

   καλοκαιρινά ρούχα ― kalokairiná roúcha ― summer clothes

   καλοκαιρινός ήλιος ― kalokairinós ílios ― summer sun

   Είναι 20 Δεκεμβρίου, με καλοκαιριάτικη ζέστη. Μοιάζει με καλοκαιρινή μέρα.

   Eínai 20 Dekemvríou, me kalokairiátiki zésti. Moiázei me kalokairiní méra.

   It is the 20th of December, with a summery heat. It feels like a summer day.

2. see vernacular expression: το κάνω καλοκαιρινό (to káno kalokairinó, “I make a lot of damage”)

   Synonym: το κάνω θερινό (to káno therinó)

Declension

Declension of καλοκαιρινός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	καλοκαιρινός •	καλοκαιρινή •	καλοκαιρινό •	καλοκαιρινοί •	καλοκαιρινές •	καλοκαιρινά •
genitive	καλοκαιρινού •	καλοκαιρινής •	καλοκαιρινού •	καλοκαιρινών •	καλοκαιρινών •	καλοκαιρινών •
accusative	καλοκαιρινό •	καλοκαιρινή •	καλοκαιρινό •	καλοκαιρινούς •	καλοκαιρινές •	καλοκαιρινά •
vocative	καλοκαιρινέ •	καλοκαιρινή •	καλοκαιρινό •	καλοκαιρινοί •	καλοκαιρινές •	καλοκαιρινά •

Synonyms

• θερινός (therinós, “summery, summer”)

Derived terms

• καλοκαιρινά (kalokairiná, “in a summer way, in a summer manner”) (adverb)
• το κάνω καλοκαιρινό (to káno kalokairinó, “I make a lot of damage”)

Related terms

• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos, “summery”)

• and see: καλοκαίρι n (kalokaíri, “summer”)

of other seasons:

• φθινοπωρινός (fthinoporinós, “autumnal, autumn, fall”)
• χειμερινός (cheimerinós, “wintry, winter”)
• εαρινός (earinós, “spring”)

also

• φθινοπωριάτικος (fthinoporiátikos, “autumnal”)
• χειμωνιάτικος (cheimoniátikos, “winter, wintry”)
• ανοιξιάτικος (anoixiátikos, “of spring”)
• καλοκαιριάτικος (kalokairiátikos, “summer, summery”)