μάσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• μάττω (máttō) — Attic

Etymology

There are two prevailing theories, based on which velar stop in the word's derivatives was the original:

• If γ (g), then from Proto-Indo-European *mh₂ǵyéti, from *meh₂ǵ- (“to knead”). Cognates include Proto-West Germanic *makōn (“to arrange, make”) (whence English make), Proto-Slavic *màzati (“to smear, anoint”), Old Armenian մած (mac, “glued together, curdled”), and perhaps Latin mācerō (“to soak and soften”), Sanskrit मचते (macate, “to pound, grind”), Hindi मचाना (macānā, “to cause, wreak”),
• If κ (k), then from Proto-Indo-European *meHnk- (“to press, knead”), and cognate with Lithuanian mìnkyti (“to knead”), Proto-Slavic *mę̀knǫti (“to become soft”), Proto-Slavic *mǭkà (“flour”), Proto-West Germanic *mangijan (“to mix, mingle”).

It is worth noting that these two roots appear to have been confused in various branches (as many of the cognates listed for *meHnk- have alternatively been derived from *meh₂ǵ-, though for all except the Germanic, this is phonetically implausible). It is possible that forms in or derived from κ (such as μακαρία (makaría) and μάσσω (mássō)) are from *meHnk- and suppletive with the forms in γ (such as μαγῆμαι (magêmai)), which would be from *meh₂ǵ-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /más.sɔː/ → /ˈmas.so/ → /ˈma.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /más.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmas.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmas.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmas.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.so/

Verb

μάσσω • (mássō)

1. (transitive) to handle, work with one's hands, knead
2. (transitive) to wipe

Inflection

   Present: μᾰ́σσω, μᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μᾰ́σσω	μᾰ́σσεις	μᾰ́σσει	μᾰ́σσετον	μᾰ́σσετον	μᾰ́σσομεν	μᾰ́σσετε	μᾰ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	μᾰ́σσω	μᾰ́σσῃς	μᾰ́σσῃ	μᾰ́σσητον	μᾰ́σσητον	μᾰ́σσωμεν	μᾰ́σσητε	μᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	μᾰ́σσοιμῐ	μᾰ́σσοις	μᾰ́σσοι	μᾰ́σσοιτον	μᾰσσοίτην	μᾰ́σσοιμεν	μᾰ́σσοιτε	μᾰ́σσοιεν
	imperative		μᾰ́σσε	μᾰσσέτω	μᾰ́σσετον	μᾰσσέτων		μᾰ́σσετε	μᾰσσόντων
middle/ passive	indicative	μᾰ́σσομαι	μᾰ́σσῃ, μᾰ́σσει	μᾰ́σσεται	μᾰ́σσεσθον	μᾰ́σσεσθον	μᾰσσόμεθᾰ	μᾰ́σσεσθε	μᾰ́σσονται
	subjunctive	μᾰ́σσωμαι	μᾰ́σσῃ	μᾰ́σσηται	μᾰ́σσησθον	μᾰ́σσησθον	μᾰσσώμεθᾰ	μᾰ́σσησθε	μᾰ́σσωνται
	optative	μᾰσσοίμην	μᾰ́σσοιο	μᾰ́σσοιτο	μᾰ́σσοισθον	μᾰσσοίσθην	μᾰσσοίμεθᾰ	μᾰ́σσοισθε	μᾰ́σσοιντο
	imperative		μᾰ́σσου	μᾰσσέσθω	μᾰ́σσεσθον	μᾰσσέσθων		μᾰ́σσεσθε	μᾰσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μᾰ́σσειν				μᾰ́σσεσθαι
participle	m	μᾰ́σσων				μᾰσσόμενος
	f	μᾰ́σσουσᾰ				μᾰσσομένη
	n	μᾰ́σσον				μᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔμᾰσσον, ἐμᾰσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμᾰσσον	ἔμᾰσσες	ἔμᾰσσε(ν)	ἐμᾰ́σσετον	ἐμᾰσσέτην	ἐμᾰ́σσομεν	ἐμᾰ́σσετε	ἔμᾰσσον
middle/ passive	indicative	ἐμᾰσσόμην	ἐμᾰ́σσου	ἐμᾰ́σσετο	ἐμᾰ́σσεσθον	ἐμᾰσσέσθην	ἐμᾰσσόμεθᾰ	ἐμᾰ́σσεσθε	ἐμᾰ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μᾰ́ξω, μᾰ́ξομαι, μᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μᾰ́ξω	μᾰ́ξεις	μᾰ́ξει	μᾰ́ξετον	μᾰ́ξετον	μᾰ́ξομεν	μᾰ́ξετε	μᾰ́ξουσῐ(ν)
	optative	μᾰ́ξοιμῐ	μᾰ́ξοις	μᾰ́ξοι	μᾰ́ξοιτον	μᾰξοίτην	μᾰ́ξοιμεν	μᾰ́ξοιτε	μᾰ́ξοιεν
middle	indicative	μᾰ́ξομαι	μᾰ́ξῃ, μᾰ́ξει	μᾰ́ξεται	μᾰ́ξεσθον	μᾰ́ξεσθον	μᾰξόμεθᾰ	μᾰ́ξεσθε	μᾰ́ξονται
	optative	μᾰξοίμην	μᾰ́ξοιο	μᾰ́ξοιτο	μᾰ́ξοισθον	μᾰξοίσθην	μᾰξοίμεθᾰ	μᾰ́ξοισθε	μᾰ́ξοιντο
passive	indicative	μᾰχθήσομαι	μᾰχθήσῃ	μᾰχθήσεται	μᾰχθήσεσθον	μᾰχθήσεσθον	μᾰχθησόμεθᾰ	μᾰχθήσεσθε	μᾰχθήσονται
	optative	μᾰχθησοίμην	μᾰχθήσοιο	μᾰχθήσοιτο	μᾰχθήσοισθον	μᾰχθησοίσθην	μᾰχθησοίμεθᾰ	μᾰχθήσοισθε	μᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		μᾰ́ξειν			μᾰ́ξεσθαι		μᾰχθήσεσθαι
participle	m	μᾰ́ξων			μᾰξόμενος		μᾰχθησόμενος
	f	μᾰ́ξουσᾰ			μᾰξομένη		μᾰχθησομένη
	n	μᾰ́ξον			μᾰξόμενον		μᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔμᾰξᾰ, ἐμᾰξᾰ́μην, ἐμᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμᾰξᾰ	ἔμᾰξᾰς	ἔμᾰξε(ν)	ἐμᾰ́ξᾰτον	ἐμᾰξᾰ́την	ἐμᾰ́ξᾰμεν	ἐμᾰ́ξᾰτε	ἔμᾰξᾰν
	subjunctive	μᾰ́ξω	μᾰ́ξῃς	μᾰ́ξῃ	μᾰ́ξητον	μᾰ́ξητον	μᾰ́ξωμεν	μᾰ́ξητε	μᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	μᾰ́ξαιμῐ	μᾰ́ξειᾰς, μᾰ́ξαις	μᾰ́ξειε(ν), μᾰ́ξαι	μᾰ́ξαιτον	μᾰξαίτην	μᾰ́ξαιμεν	μᾰ́ξαιτε	μᾰ́ξειᾰν, μᾰ́ξαιεν
	imperative		μᾰ́ξον	μᾰξᾰ́τω	μᾰ́ξᾰτον	μᾰξᾰ́των		μᾰ́ξᾰτε	μᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμᾰξᾰ́μην	ἐμᾰ́ξω	ἐμᾰ́ξᾰτο	ἐμᾰ́ξᾰσθον	ἐμᾰξᾰ́σθην	ἐμᾰξᾰ́μεθᾰ	ἐμᾰ́ξᾰσθε	ἐμᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	μᾰ́ξωμαι	μᾰ́ξῃ	μᾰ́ξηται	μᾰ́ξησθον	μᾰ́ξησθον	μᾰξώμεθᾰ	μᾰ́ξησθε	μᾰ́ξωνται
	optative	μᾰξαίμην	μᾰ́ξαιο	μᾰ́ξαιτο	μᾰ́ξαισθον	μᾰξαίσθην	μᾰξαίμεθᾰ	μᾰ́ξαισθε	μᾰ́ξαιντο
	imperative		μᾰ́ξαι	μᾰξᾰ́σθω	μᾰ́ξᾰσθον	μᾰξᾰ́σθων		μᾰ́ξᾰσθε	μᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμᾰ́χθην	ἐμᾰ́χθης	ἐμᾰ́χθη	ἐμᾰ́χθητον	ἐμᾰχθήτην	ἐμᾰ́χθημεν	ἐμᾰ́χθητε	ἐμᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	μᾰχθῶ	μᾰχθῇς	μᾰχθῇ	μᾰχθῆτον	μᾰχθῆτον	μᾰχθῶμεν	μᾰχθῆτε	μᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	μᾰχθείην	μᾰχθείης	μᾰχθείη	μᾰχθεῖτον, μᾰχθείητον	μᾰχθείτην, μᾰχθειήτην	μᾰχθεῖμεν, μᾰχθείημεν	μᾰχθεῖτε, μᾰχθείητε	μᾰχθεῖεν, μᾰχθείησᾰν
	imperative		μᾰ́χθητῐ	μᾰχθήτω	μᾰ́χθητον	μᾰχθήτων		μᾰ́χθητε	μᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μᾰ́ξαι			μᾰ́ξᾰσθαι		μᾰχθῆναι
participle	m	μᾰ́ξᾱς			μᾰξᾰ́μενος		μᾰχθείς
	f	μᾰ́ξᾱσᾰ			μᾰξᾰμένη		μᾰχθεῖσᾰ
	n	μᾰ́ξᾰν			μᾰξᾰ́μενον		μᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμᾰ́γην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐμᾰ́γην	ἐμᾰ́γης	ἐμᾰ́γη	ἐμᾰ́γητον	ἐμᾰγήτην	ἐμᾰ́γημεν	ἐμᾰ́γητε	ἐμᾰ́γησᾰν
	subjunctive	μᾰγῶ	μᾰγῇς	μᾰγῇ	μᾰγῆτον	μᾰγῆτον	μᾰγῶμεν	μᾰγῆτε	μᾰγῶσῐ(ν)
	optative	μᾰγείην	μᾰγείης	μᾰγείη	μᾰγεῖτον, μᾰγείητον	μᾰγείτην, μᾰγειήτην	μᾰγεῖμεν, μᾰγείημεν	μᾰγεῖτε, μᾰγείητε	μᾰγεῖεν, μᾰγείησᾰν
	imperative		μᾰ́γηθῐ	μᾰγήτω	μᾰ́γητον	μᾰγήτων		μᾰ́γητε	μᾰγέντων
							passive
infinitive							μᾰγῆναι
participle	m						μᾰγείς
	f						μᾰγεῖσᾰ
	n						μᾰγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μέμᾰχᾰ, μέμᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμᾰχᾰ	μέμᾰχᾰς	μέμᾰχε(ν)	μεμᾰ́χᾰτον	μεμᾰ́χᾰτον	μεμᾰ́χᾰμεν	μεμᾰ́χᾰτε	μεμᾰ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μεμᾰ́χω	μεμᾰ́χῃς	μεμᾰ́χῃ	μεμᾰ́χητον	μεμᾰ́χητον	μεμᾰ́χωμεν	μεμᾰ́χητε	μεμᾰ́χωσῐ(ν)
	optative	μεμᾰ́χοιμῐ, μεμᾰχοίην	μεμᾰ́χοις, μεμᾰχοίης	μεμᾰ́χοι, μεμᾰχοίη	μεμᾰ́χοιτον	μεμᾰχοίτην	μεμᾰ́χοιμεν	μεμᾰ́χοιτε	μεμᾰ́χοιεν
	imperative		μέμᾰχε	μεμᾰχέτω	μεμᾰ́χετον	μεμᾰχέτων		μεμᾰ́χετε	μεμᾰχόντων
middle/ passive	indicative	μέμᾰγμαι	μέμᾰξαι	μέμᾰκται	μέμᾰχθον	μέμᾰχθον	μεμᾰ́γμεθᾰ	μέμᾰχθε	μεμᾰ́γᾰται
	subjunctive	μεμᾰγμένος ὦ	μεμᾰγμένος ᾖς	μεμᾰγμένος ᾖ	μεμᾰγμένω ἦτον	μεμᾰγμένω ἦτον	μεμᾰγμένοι ὦμεν	μεμᾰγμένοι ἦτε	μεμᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμᾰγμένος εἴην	μεμᾰγμένος εἴης	μεμᾰγμένος εἴη	μεμᾰγμένω εἴητον/εἶτον	μεμᾰγμένω εἰήτην/εἴτην	μεμᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμᾰγμένοι εἴητε/εἶτε	μεμᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μέμᾰξο	μεμᾰ́χθω	μέμᾰχθον	μεμᾰ́χθων		μέμᾰχθε	μεμᾰ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		μεμᾰχέναι				μεμᾰ́χθαι
participle	m	μεμᾰχώς				μεμᾰγμένος
	f	μεμᾰχυῖᾰ				μεμᾰγμένη
	n	μεμᾰχός				μεμᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐμεμᾰ́χειν, ἐμεμᾰ́γμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμεμᾰ́χειν, ἐμεμᾰ́χη	ἐμεμᾰ́χεις, ἐμεμᾰ́χης	ἐμεμᾰ́χει(ν)	ἐμεμᾰ́χετον	ἐμεμᾰχέτην	ἐμεμᾰ́χεμεν	ἐμεμᾰ́χετε	ἐμεμᾰ́χεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐμεμᾰ́γμην	ἐμέμᾰξο	ἐμέμᾰκτο	ἐμέμᾰχθον	ἐμεμᾰ́χθην	ἐμεμᾰ́γμεθᾰ	ἐμέμᾰχθε	ἐμεμᾰ́γᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναμάσσω (anamássō)
• ἀπομάσσω (apomássō)
• διαμάσσω (diamássō)
• εἰσμάσσομαι (eismássomai)
• ἐκμάσσω (ekmássō)
• ἐμμάσσομαι (emmássomai)
• καταμάσσω (katamássō)
• περιμάσσω (perimássō)
• προμάσσω (promássō)
• προσμάσσω (prosmássō)
• ὑπομάσσω (hupomássō)

 

Related terms

• μαγεῖον (mageîon)
• μάγειρος (mágeiros)
• μαγεύς (mageús)
• μαγίς (magís)
• μάγμα (mágma)
• μαγμός (magmós)
• μᾶζα (mâza)
• μακτήρ (maktḗr)
• μακτήριον (maktḗrion)
• μάκτης (máktēs)
• μακτός (maktós)
• μάκτρα (máktra)
• μάκτρον (máktron)

 

Further reading

• “μάσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μάσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μάσσω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette