μονόκερως

See also: Μονόκερως

Ancient Greek

Alternative forms

• μουνόκερᾰς (mounókeras) — Ionic

Etymology

From μόνος (mónos) +‎ κέρας (kéras). The long ω results from a contraction of Proto-Hellenic *-kerahos, from the s-stem *kéras plus an o-suffix.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mo.nó.ke.rɔːs/ → /moˈno.ce.ros/ → /moˈno.ce.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mo.nó.ke.rɔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /moˈno.ke.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /moˈno.ce.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /moˈno.ce.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /moˈno.ce.ros/

Adjective

μονόκερως • (monókerōs) m or f (neuter μονόκερων); second declension

1. having only one horn

Declension

Attic second declension of μονόκερως; μονόκερων (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μονόκερως monókerōs	μονόκερων monókerōn		μονόκερω monókerō	μονόκερω monókerō		μονόκερῳ monókerōi	μονοκέρᾰτᾰ monokérata
Genitive		μονόκερω monókerō	μονόκερω monókerō		μονόκερῳν monókerōin	μονόκερῳν monókerōin		μονόκερων monókerōn	μονόκερων monókerōn
Dative		μονόκερῳ monókerōi	μονόκερῳ monókerōi		μονόκερῳν monókerōin	μονόκερῳν monókerōin		μονόκερῳς monókerōis	μονόκερῳς monókerōis
Accusative		μονόκερω / μονόκερων monókerō(n)	μονόκερων monókerōn		μονόκερω monókerō	μονόκερω monókerō		μονόκερως monókerōs	μονοκέρᾰτᾰ monokérata
Vocative		μονόκερως monókerōs	μονόκερων monókerōn		μονόκερω monókerō	μονόκερω monókerō		μονόκερῳ monókerōi	μονοκέρᾰτᾰ monokérata
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

μονόκερως • (monókerōs) m (genitive μονοκέρωτος); third declension

1. wild ox

Declension

Third declension of ὁ μονόκερως; τοῦ μονοκέρωτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μονόκερως ho monókerōs	τὼ μονοκέρωτε tṑ monokérōte	οἱ μονοκέρωτες hoi monokérōtes
Genitive	τοῦ μονοκέρωτος toû monokérōtos	τοῖν μονοκερώτοιν toîn monokerṓtoin	τῶν μονοκερώτων tôn monokerṓtōn
Dative	τῷ μονοκέρωτῐ tôi monokérōti	τοῖν μονοκερώτοιν toîn monokerṓtoin	τοῖς μονοκέρωσῐ / μονοκέρωσῐν toîs monokérōsi(n)
Accusative	τὸν μονοκέρωτᾰ tòn monokérōta	τὼ μονοκέρωτε tṑ monokérōte	τοὺς μονοκέρωτᾰς toùs monokérōtas
Vocative	μονόκερως monókerōs	μονοκέρωτε monokérōte	μονοκέρωτες monokérōtes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

• → Old Armenian: միեղջիւր (miełǰiwr), միեղջերու (miełǰeru) (calque)
  • → Armenian: միեղջյուր (mieġǰyur) (learned)
• → Old Georgian: მარტორქაჲ (marṭorkay) (calque)
  • Georgian: მარტორქა (marṭorka)
• → Latin: monocerōs
  • → English: monoceros
  • → Spanish: monocerote (learned)
• → Latin: ūnicornis (calque) (see there for further descendants)

Further reading

• μονόκερως in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• μονόκερως - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “μονόκερως”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press