προσβάλλω

Ancient Greek

Etymology

προσ- (pros-, “towards, against”) +‎ βᾰ́λλω (bállō, “to throw”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /proz.bál.lɔː/ → /prozˈβal.lo/ → /prozˈva.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /proz.bál.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prozˈbal.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prozˈβal.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prozˈval.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prozˈva.lo/

Verb

προσβᾰ́λλω • (prosbállō)

1. to strike [+accusative = something] [+dative = against something], [+dative = something]
2. to attack, assault [+dative = something, someone]
3. to apply, affix
4. to carry out
5. to procure for; to assign to

Conjugation

   Present: προσβᾰ́λλω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσβᾰ́λλω	προσβᾰ́λλεις	προσβᾰ́λλει	προσβᾰ́λλετον	προσβᾰ́λλετον	προσβᾰ́λλομεν	προσβᾰ́λλετε	προσβᾰ́λλουσῐ(ν)
	subjunctive	προσβᾰ́λλω	προσβᾰ́λλῃς	προσβᾰ́λλῃ	προσβᾰ́λλητον	προσβᾰ́λλητον	προσβᾰ́λλωμεν	προσβᾰ́λλητε	προσβᾰ́λλωσῐ(ν)
	optative	προσβᾰ́λλοιμῐ	προσβᾰ́λλοις	προσβᾰ́λλοι	προσβᾰ́λλοιτον	προσβᾰλλοίτην	προσβᾰ́λλοιμεν	προσβᾰ́λλοιτε	προσβᾰ́λλοιεν
	imperative		πρόσβᾰλλε	προσβᾰλλέτω	προσβᾰ́λλετον	προσβᾰλλέτων		προσβᾰ́λλετε	προσβᾰλλόντων
		active
infinitive		προσβᾰ́λλειν
participle	m	προσβᾰ́λλων
	f	προσβᾰ́λλουσᾰ
	n	προσβᾰ́λλον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προσέβᾰλλον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέβᾰλλον	προσέβᾰλλες	προσέβᾰλλε(ν)	προσεβᾰ́λλετον	προσεβᾰλλέτην	προσεβᾰ́λλομεν	προσεβᾰ́λλετε	προσέβᾰλλον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προσέβᾰλον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσέβᾰλον	προσέβᾰλες	προσέβᾰλε(ν)	προσεβᾰ́λετον	προσεβᾰλέτην	προσεβᾰ́λομεν	προσεβᾰ́λετε	προσέβᾰλον
	subjunctive	προσβᾰ́λω	προσβᾰ́λῃς	προσβᾰ́λῃ	προσβᾰ́λητον	προσβᾰ́λητον	προσβᾰ́λωμεν	προσβᾰ́λητε	προσβᾰ́λωσῐ(ν)
	optative	προσβᾰ́λοιμῐ	προσβᾰ́λοις	προσβᾰ́λοι	προσβᾰ́λοιτον	προσβᾰλοίτην	προσβᾰ́λοιμεν	προσβᾰ́λοιτε	προσβᾰ́λοιεν
	imperative		πρόσβᾰλε	προσβᾰλέτω	προσβᾰ́λετον	προσβᾰλέτων		προσβᾰ́λετε	προσβᾰλόντων
		active
infinitive		προσβᾰλεῖν
participle	m	προσβᾰλών
	f	προσβᾰλοῦσᾰ
	n	προσβᾰλόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “προσβάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προσβάλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προσβάλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “προσβάλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• “προσβάλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers