σταίτινος

Ancient Greek

Etymology

From σταῖς (staîs, “dough”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stǎi̯.ti.nos/ → /ˈstɛ.ti.nos/ → /ˈste.ti.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stǎi̯.ti.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstɛ.ti.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstɛ.ti.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.ti.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ti.nos/

Adjective

σταίτῐνος • (staítinos) m (feminine σταιτῐ́νη, neuter σταίτῐνον); first/second declension

1. of flour or dough of spelt

   Synonym: στεάτῐνος (steátinos)

Inflection

First and second declension of σταίτῐνος; σταιτῐ́νη; σταίτῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σταίτῐνος staítinos	σταιτῐ́νη staitínē	σταίτῐνον staítinon		σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō		σταίτῐνοι staítinoi	σταίτῐναι staítinai	σταίτῐνᾰ staítina
Genitive		σταιτῐ́νου staitínou	σταιτῐ́νης staitínēs	σταιτῐ́νου staitínou		σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́ναιν staitínain	σταιτῐ́νοιν staitínoin		σταιτῐ́νων staitínōn	σταιτῐ́νων staitínōn	σταιτῐ́νων staitínōn
Dative		σταιτῐ́νῳ staitínōi	σταιτῐ́νῃ staitínēi	σταιτῐ́νῳ staitínōi		σταιτῐ́νοιν staitínoin	σταιτῐ́ναιν staitínain	σταιτῐ́νοιν staitínoin		σταιτῐ́νοις staitínois	σταιτῐ́ναις staitínais	σταιτῐ́νοις staitínois
Accusative		σταίτῐνον staítinon	σταιτῐ́νην staitínēn	σταίτῐνον staítinon		σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō		σταιτῐ́νους staitínous	σταιτῐ́νᾱς staitínās	σταίτῐνᾰ staítina
Vocative		σταίτῐνε staítine	σταιτῐ́νη staitínē	σταίτῐνον staítinon		σταιτῐ́νω staitínō	σταιτῐ́νᾱ staitínā	σταιτῐ́νω staitínō		σταίτῐνοι staítinoi	σταίτῐναι staítinai	σταίτῐνᾰ staítina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σταιτῐ́νως staitínōs				σταιτῐνώτερος staitinṓteros				σταιτῐνώτᾰτος staitinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σταίτινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σταίτινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette