στραβίζω

Ancient Greek

Etymology

From στραβός (strabós, “distorted, squinting”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stra.bíz.dɔː/ → /straˈβi.zo/ → /straˈvi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stra.bíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /straˈbi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /straˈβi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /straˈvi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /straˈvi.zo/

Verb

στρᾰβῐ́ζω • (strabízō)

1. to have distorted eyes, to squint
   • Hesychius, Words Ι

Inflection

   Present: στρᾰβίζω, στρᾰβίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στρᾰβίζω	στρᾰβίζεις	στρᾰβίζει	στρᾰβίζετον	στρᾰβίζετον	στρᾰβίζομεν	στρᾰβίζετε	στρᾰβίζουσῐ(ν)
	subjunctive	στρᾰβίζω	στρᾰβίζῃς	στρᾰβίζῃ	στρᾰβίζητον	στρᾰβίζητον	στρᾰβίζωμεν	στρᾰβίζητε	στρᾰβίζωσῐ(ν)
	optative	στρᾰβίζοιμῐ	στρᾰβίζοις	στρᾰβίζοι	στρᾰβίζοιτον	στρᾰβιζοίτην	στρᾰβίζοιμεν	στρᾰβίζοιτε	στρᾰβίζοιεν
	imperative		στρᾰ́βιζε	στρᾰβιζέτω	στρᾰβίζετον	στρᾰβιζέτων		στρᾰβίζετε	στρᾰβιζόντων
middle/ passive	indicative	στρᾰβίζομαι	στρᾰβίζῃ, στρᾰβίζει	στρᾰβίζεται	στρᾰβίζεσθον	στρᾰβίζεσθον	στρᾰβιζόμεθᾰ	στρᾰβίζεσθε	στρᾰβίζονται
	subjunctive	στρᾰβίζωμαι	στρᾰβίζῃ	στρᾰβίζηται	στρᾰβίζησθον	στρᾰβίζησθον	στρᾰβιζώμεθᾰ	στρᾰβίζησθε	στρᾰβίζωνται
	optative	στρᾰβιζοίμην	στρᾰβίζοιο	στρᾰβίζοιτο	στρᾰβίζοισθον	στρᾰβιζοίσθην	στρᾰβιζοίμεθᾰ	στρᾰβίζοισθε	στρᾰβίζοιντο
	imperative		στρᾰβίζου	στρᾰβιζέσθω	στρᾰβίζεσθον	στρᾰβιζέσθων		στρᾰβίζεσθε	στρᾰβιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στρᾰβίζειν				στρᾰβίζεσθαι
participle	m	στρᾰβίζων				στρᾰβιζόμενος
	f	στρᾰβίζουσᾰ				στρᾰβιζομένη
	n	στρᾰβῖζον				στρᾰβιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “στραβίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στραβίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette