σφαλιάρα

Greek[edit]

From Italian sfaglio (“I discard, I jink”) + Greek ending -άρα (-ára).

σφαλιάρα • (sfaliára) f (plural σφαλιάρες)

smack, slap (blow on the cheek given with the open hand)
Αν δεν σταματήσεις τις αταξίες, θα σου δώσω μια σφαλιάρα!
An den stamatíseis tis ataxíes, tha sou dóso mia sfaliára!
If you don't stop misbehaving, I'll give you a smack!
(figuratively) blow (damaging occurrence)
Έχει φάει πολλές σφαλιάρες στη ζωή του.
Échei fáei pollés sfaliáres sti zoḯ tou.
He's been dealt many blows in his life.

declension of σφαλιάρα

case \ number	singular	plural
nominative	σφαλιάρα •	σφαλιάρες •
genitive	σφαλιάρας •	σφαλιαρών •
accusative	σφαλιάρα •	σφαλιάρες •
vocative	σφαλιάρα •	σφαλιάρες •
The genitive plural is uncommon and considered awkward by scholars.

(slap): χαστούκι n (chastoúki), κόλαφος m (kólafos), μπάτσος m (bátsos), ράπισμα n (rápisma), σκαμπίλι n (skampíli)

σφαλιαρίτσα f (sfaliarítsa) (diminutive)
σφαλιαρίζω (sfaliarízo, “to slap, to smack”)
- σφαλιάρισμα n (sfaliárisma, “slapping, smacking”)