पङ्क्ति

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

पङ्क्ति (paṅkti) stemf

  1. a group of five
  2. a row, troop

Declension

[edit]
Feminine i-stem declension of पङ्क्ति (paṅkti)
Singular Dual Plural
Nominative पङ्क्तिः
paṅktiḥ
पङ्क्ती
paṅktī
पङ्क्तयः
paṅktayaḥ
Vocative पङ्क्ते
paṅkte
पङ्क्ती
paṅktī
पङ्क्तयः
paṅktayaḥ
Accusative पङ्क्तिम्
paṅktim
पङ्क्ती
paṅktī
पङ्क्तीः
paṅktīḥ
Instrumental पङ्क्त्या / पङ्क्ती¹
paṅktyā / paṅktī¹
पङ्क्तिभ्याम्
paṅktibhyām
पङ्क्तिभिः
paṅktibhiḥ
Dative पङ्क्तये / पङ्क्त्यै² / पङ्क्ती¹
paṅktaye / paṅktyai² / paṅktī¹
पङ्क्तिभ्याम्
paṅktibhyām
पङ्क्तिभ्यः
paṅktibhyaḥ
Ablative पङ्क्तेः / पङ्क्त्याः² / पङ्क्त्यै³
paṅkteḥ / paṅktyāḥ² / paṅktyai³
पङ्क्तिभ्याम्
paṅktibhyām
पङ्क्तिभ्यः
paṅktibhyaḥ
Genitive पङ्क्तेः / पङ्क्त्याः² / पङ्क्त्यै³
paṅkteḥ / paṅktyāḥ² / paṅktyai³
पङ्क्त्योः
paṅktyoḥ
पङ्क्तीनाम्
paṅktīnām
Locative पङ्क्तौ / पङ्क्त्याम्² / पङ्क्ता¹
paṅktau / paṅktyām² / paṅktā¹
पङ्क्त्योः
paṅktyoḥ
पङ्क्तिषु
paṅktiṣu
Notes
  • ¹Vedic
  • ²Later Sanskrit
  • ³Brāhmaṇas

Descendants

[edit]

References

[edit]