ὑποτρίβω

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔πο- (hupo-, “below”) +‎ τρίβω (tríbō, “to rub”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.trǐː.bɔː/ → /y.poˈtri.βo/ → /i.poˈtri.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.trǐː.bɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈtri.bo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈtri.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈtri.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈtri.vo/

Verb

ῠ̔ποτρῑ́βω • (hupotrī́bō)

1. to rub off, wear away
2. to grate (especially in preparing ὑπότριμμα (hupótrimma))

Inflection

   Present: ῠ̔ποτρῑ́βω, ῠ̔ποτρῑ́βομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποτρῑ́βω	ῠ̔ποτρῑ́βεις	ῠ̔ποτρῑ́βει	ῠ̔ποτρῑ́βετον	ῠ̔ποτρῑ́βετον	ῠ̔ποτρῑ́βομεν	ῠ̔ποτρῑ́βετε	ῠ̔ποτρῑ́βουσῐ(ν)
	subjunctive	ῠ̔ποτρῑ́βω	ῠ̔ποτρῑ́βῃς	ῠ̔ποτρῑ́βῃ	ῠ̔ποτρῑ́βητον	ῠ̔ποτρῑ́βητον	ῠ̔ποτρῑ́βωμεν	ῠ̔ποτρῑ́βητε	ῠ̔ποτρῑ́βωσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποτρῑ́βοιμῐ	ῠ̔ποτρῑ́βοις	ῠ̔ποτρῑ́βοι	ῠ̔ποτρῑ́βοιτον	ῠ̔ποτρῑβοίτην	ῠ̔ποτρῑ́βοιμεν	ῠ̔ποτρῑ́βοιτε	ῠ̔ποτρῑ́βοιεν
	imperative		ῠ̔πότρῑβε	ῠ̔ποτρῑβέτω	ῠ̔ποτρῑ́βετον	ῠ̔ποτρῑβέτων		ῠ̔ποτρῑ́βετε	ῠ̔ποτρῑβόντων
middle/ passive	indicative	ῠ̔ποτρῑ́βομαι	ῠ̔ποτρῑ́βῃ, ῠ̔ποτρῑ́βει	ῠ̔ποτρῑ́βεται	ῠ̔ποτρῑ́βεσθον	ῠ̔ποτρῑ́βεσθον	ῠ̔ποτρῑβόμεθᾰ	ῠ̔ποτρῑ́βεσθε	ῠ̔ποτρῑ́βονται
	subjunctive	ῠ̔ποτρῑ́βωμαι	ῠ̔ποτρῑ́βῃ	ῠ̔ποτρῑ́βηται	ῠ̔ποτρῑ́βησθον	ῠ̔ποτρῑ́βησθον	ῠ̔ποτρῑβώμεθᾰ	ῠ̔ποτρῑ́βησθε	ῠ̔ποτρῑ́βωνται
	optative	ῠ̔ποτρῑβοίμην	ῠ̔ποτρῑ́βοιο	ῠ̔ποτρῑ́βοιτο	ῠ̔ποτρῑ́βοισθον	ῠ̔ποτρῑβοίσθην	ῠ̔ποτρῑβοίμεθᾰ	ῠ̔ποτρῑ́βοισθε	ῠ̔ποτρῑ́βοιντο
	imperative		ῠ̔ποτρῑ́βου	ῠ̔ποτρῑβέσθω	ῠ̔ποτρῑ́βεσθον	ῠ̔ποτρῑβέσθων		ῠ̔ποτρῑ́βεσθε	ῠ̔ποτρῑβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῠ̔ποτρῑ́βειν				ῠ̔ποτρῑ́βεσθαι
participle	m	ῠ̔ποτρῑ́βων				ῠ̔ποτρῑβόμενος
	f	ῠ̔ποτρῑ́βουσᾰ				ῠ̔ποτρῑβομένη
	n	ῠ̔ποτρῖβον				ῠ̔ποτρῑβόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῠ̔ποτρῑ́ψω, ῠ̔ποτρῑ́ψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῠ̔ποτρῑ́ψω	ῠ̔ποτρῑ́ψεις	ῠ̔ποτρῑ́ψει	ῠ̔ποτρῑ́ψετον	ῠ̔ποτρῑ́ψετον	ῠ̔ποτρῑ́ψομεν	ῠ̔ποτρῑ́ψετε	ῠ̔ποτρῑ́ψουσῐ(ν)
	optative	ῠ̔ποτρῑ́ψοιμῐ	ῠ̔ποτρῑ́ψοις	ῠ̔ποτρῑ́ψοι	ῠ̔ποτρῑ́ψοιτον	ῠ̔ποτρῑψοίτην	ῠ̔ποτρῑ́ψοιμεν	ῠ̔ποτρῑ́ψοιτε	ῠ̔ποτρῑ́ψοιεν
middle	indicative	ῠ̔ποτρῑ́ψομαι	ῠ̔ποτρῑ́ψῃ, ῠ̔ποτρῑ́ψει	ῠ̔ποτρῑ́ψεται	ῠ̔ποτρῑ́ψεσθον	ῠ̔ποτρῑ́ψεσθον	ῠ̔ποτρῑψόμεθᾰ	ῠ̔ποτρῑ́ψεσθε	ῠ̔ποτρῑ́ψονται
	optative	ῠ̔ποτρῑψοίμην	ῠ̔ποτρῑ́ψοιο	ῠ̔ποτρῑ́ψοιτο	ῠ̔ποτρῑ́ψοισθον	ῠ̔ποτρῑψοίσθην	ῠ̔ποτρῑψοίμεθᾰ	ῠ̔ποτρῑ́ψοισθε	ῠ̔ποτρῑ́ψοιντο
		active			middle
infinitive		ῠ̔ποτρῑ́ψειν			ῠ̔ποτρῑ́ψεσθαι
participle	m	ῠ̔ποτρῑ́ψων			ῠ̔ποτρῑψόμενος
	f	ῠ̔ποτρῑ́ψουσᾰ			ῠ̔ποτρῑψομένη
	n	ῠ̔ποτρῖψον			ῠ̔ποτρῑψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ὑποτρίβω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὑποτρίβω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὑποτρίβω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette