αποκρούω

See also: ἀποκρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ᾰ̓ποκρούω. For sense rebut arguments, semantic loan from French repousser. Morphologically, from απο- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation

• IPA^(key): /apoˈkruo/
• Hyphenation: α‧πο‧κρού‧ω

Verb

αποκρούω • (apokroúo) (past απέκρουσα/απόκρουσα, passive αποκρούομαι)

1. to reject, repulse, fend off
2. to rebut
   1. (law) to respond (to arguments, charges, accusations)

Conjugation

αποκρούω   αποκρούομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	αποκρούω	αποκρούσω	αποκρούομαι	αποκρουστώ, {αποκρουσθώ}2
2 sg	αποκρούεις	αποκρούσεις	αποκρούεσαι	αποκρουστείς, αποκρουσθείς
3 sg	αποκρούει	αποκρούσει	αποκρούεται	αποκρουστεί, αποκρουσθεί
1 pl	αποκρούουμε, [‑ομε]	αποκρούσουμε, [‑ομε]	αποκρουόμαστε	αποκρουστούμε, αποκρουσθούμε
2 pl	αποκρούετε	αποκρούσετε	αποκρούεστε, αποκρουόσαστε	αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε
3 pl	αποκρούουν(ε)	αποκρούσουν(ε)	αποκρούονται	αποκρουστούν(ε), αποκρουσθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	απέκρουα	απέκρουσα, απόκρουσα1	αποκρουόμουν(α)	αποκρούστηκα, {αποκρούσθηκα}2
2 sg	απέκρουες	απέκρουσες, απόκρουσες	αποκρουόσουν(α)	αποκρούστηκες, αποκρούσθηκες
3 sg	απέκρουε	απέκρουσε, απόκρουσε	αποκρουόταν(ε)	αποκρούστηκε, αποκρούσθηκε
1 pl	αποκρούαμε	αποκρούσαμε	αποκρουόμασταν, (‑όμαστε)	αποκρουστήκαμε, αποκρουσθήκαμε
2 pl	αποκρούατε	αποκρούσατε	αποκρουόσασταν, (‑όσαστε)	αποκρουστήκατε, αποκρουσθήκατε
3 pl	απέκρουαν, αποκρούαν(ε)	απέκρουσαν, αποκρούσαν(ε), απόκρουσαν	αποκρούονταν, (αποκρουόντουσαν)	αποκρούστηκαν, αποκρουστήκαν(ε), αποκρούσθηκαν, αποκρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα αποκρούω ➤	θα αποκρούσω ➤	θα αποκρούομαι ➤	θα αποκρουστώ / αποκρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αποκρούεις, …	θα αποκρούσεις, …	θα αποκρούεσαι, …	θα αποκρουστείς / αποκρουσθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αποκρούσει		έχω, έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αποκρούσει		είχα, είχες, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αποκρούσει		θα έχω, θα έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	απόκρουε	απόκρουσε	—	αποκρούσου
2 pl	αποκρούετε	αποκρούστε	αποκρούεστε	αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	αποκρούοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας αποκρούσει ➤		—
Nonfinite form➤	αποκρούσει		αποκρουστεί, αποκρουσθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The second simple past forms, without internal augment, are less common.  2. Formal types with -σθ- are rarely used.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (rebut): αντικρούω (antikroúo), ανασκευάζω (anaskevázo), αναιρώ (anairó)

Related terms

• απόκρουση f (apókrousi, “push back, rejection”)
• αποκρουστικός (apokroustikós, “repulsive”)
• and see: κρούω (kroúo, “I strike”)