καταστρέφω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-) +‎ στρέφω (stréphō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tas.tré.pʰɔː/ → /ka.tasˈtre.ɸo/ → /ka.tasˈtre.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tas.tré.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tasˈtre.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tasˈtre.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tasˈtre.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tasˈtre.fo/

Verb

καταστρέφω • (katastréphō)

1. (transitive) to turn down, bring down, subdue

Conjugation

   Present: κᾰταστρέφω, κᾰταστρέφομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰταστρέφω	κᾰταστρέφεις	κᾰταστρέφει	κᾰταστρέφετον	κᾰταστρέφετον	κᾰταστρέφομεν	κᾰταστρέφετε	κᾰταστρέφουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰταστρέφω	κᾰταστρέφῃς	κᾰταστρέφῃ	κᾰταστρέφητον	κᾰταστρέφητον	κᾰταστρέφωμεν	κᾰταστρέφητε	κᾰταστρέφωσῐ(ν)
	optative	κᾰταστρέφοιμῐ	κᾰταστρέφοις	κᾰταστρέφοι	κᾰταστρέφοιτον	κᾰταστρεφοίτην	κᾰταστρέφοιμεν	κᾰταστρέφοιτε	κᾰταστρέφοιεν
	imperative		κᾰτάστρεφε	κᾰταστρεφέτω	κᾰταστρέφετον	κᾰταστρεφέτων		κᾰταστρέφετε	κᾰταστρεφόντων
middle/ passive	indicative	κᾰταστρέφομαι	κᾰταστρέφῃ, κᾰταστρέφει	κᾰταστρέφεται	κᾰταστρέφεσθον	κᾰταστρέφεσθον	κᾰταστρεφόμεθᾰ	κᾰταστρέφεσθε	κᾰταστρέφονται
	subjunctive	κᾰταστρέφωμαι	κᾰταστρέφῃ	κᾰταστρέφηται	κᾰταστρέφησθον	κᾰταστρέφησθον	κᾰταστρεφώμεθᾰ	κᾰταστρέφησθε	κᾰταστρέφωνται
	optative	κᾰταστρεφοίμην	κᾰταστρέφοιο	κᾰταστρέφοιτο	κᾰταστρέφοισθον	κᾰταστρεφοίσθην	κᾰταστρεφοίμεθᾰ	κᾰταστρέφοισθε	κᾰταστρέφοιντο
	imperative		κᾰταστρέφου	κᾰταστρεφέσθω	κᾰταστρέφεσθον	κᾰταστρεφέσθων		κᾰταστρέφεσθε	κᾰταστρεφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰταστρέφειν				κᾰταστρέφεσθαι
participle	m	κᾰταστρέφων				κᾰταστρεφόμενος
	f	κᾰταστρέφουσᾰ				κᾰταστρεφομένη
	n	κᾰταστρέφον				κᾰταστρεφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κᾰτέστρεφον, κᾰτεστρεφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέστρεφον	κᾰτέστρεφες	κᾰτέστρεφε(ν)	κᾰτεστρέφετον	κᾰτεστρεφέτην	κᾰτεστρέφομεν	κᾰτεστρέφετε	κᾰτέστρεφον
middle/ passive	indicative	κᾰτεστρεφόμην	κᾰτεστρέφου	κᾰτεστρέφετο	κᾰτεστρέφεσθον	κᾰτεστρεφέσθην	κᾰτεστρεφόμεθᾰ	κᾰτεστρέφεσθε	κᾰτεστρέφοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κᾰταστρέψω, κᾰταστρέψομαι, κᾰταστραφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰταστρέψω	κᾰταστρέψεις	κᾰταστρέψει	κᾰταστρέψετον	κᾰταστρέψετον	κᾰταστρέψομεν	κᾰταστρέψετε	κᾰταστρέψουσῐ(ν)
	optative	κᾰταστρέψοιμῐ	κᾰταστρέψοις	κᾰταστρέψοι	κᾰταστρέψοιτον	κᾰταστρεψοίτην	κᾰταστρέψοιμεν	κᾰταστρέψοιτε	κᾰταστρέψοιεν
middle	indicative	κᾰταστρέψομαι	κᾰταστρέψῃ, κᾰταστρέψει	κᾰταστρέψεται	κᾰταστρέψεσθον	κᾰταστρέψεσθον	κᾰταστρεψόμεθᾰ	κᾰταστρέψεσθε	κᾰταστρέψονται
	optative	κᾰταστρεψοίμην	κᾰταστρέψοιο	κᾰταστρέψοιτο	κᾰταστρέψοισθον	κᾰταστρεψοίσθην	κᾰταστρεψοίμεθᾰ	κᾰταστρέψοισθε	κᾰταστρέψοιντο
passive	indicative	κᾰταστραφήσομαι	κᾰταστραφήσῃ	κᾰταστραφήσεται	κᾰταστραφήσεσθον	κᾰταστραφήσεσθον	κᾰταστραφησόμεθᾰ	κᾰταστραφήσεσθε	κᾰταστραφήσονται
	optative	κᾰταστραφησοίμην	κᾰταστραφήσοιο	κᾰταστραφήσοιτο	κᾰταστραφήσοισθον	κᾰταστραφησοίσθην	κᾰταστραφησοίμεθᾰ	κᾰταστραφήσοισθε	κᾰταστραφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰταστρέψειν			κᾰταστρέψεσθαι		κᾰταστραφήσεσθαι
participle	m	κᾰταστρέψων			κᾰταστρεψόμενος		κᾰταστραφησόμενος
	f	κᾰταστρέψουσᾰ			κᾰταστρεψομένη		κᾰταστραφησομένη
	n	κᾰταστρέψον			κᾰταστρεψόμενον		κᾰταστραφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κᾰτέστρεψᾰ, κᾰτεστρεψᾰ́μην, κᾰτεστράφην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέστρεψᾰ	κᾰτέστρεψᾰς	κᾰτέστρεψε(ν)	κᾰτεστρέψᾰτον	κᾰτεστρεψᾰ́την	κᾰτεστρέψᾰμεν	κᾰτεστρέψᾰτε	κᾰτέστρεψᾰν
	subjunctive	κᾰταστρέψω	κᾰταστρέψῃς	κᾰταστρέψῃ	κᾰταστρέψητον	κᾰταστρέψητον	κᾰταστρέψωμεν	κᾰταστρέψητε	κᾰταστρέψωσῐ(ν)
	optative	κᾰταστρέψαιμῐ	κᾰταστρέψειᾰς, κᾰταστρέψαις	κᾰταστρέψειε(ν), κᾰταστρέψαι	κᾰταστρέψαιτον	κᾰταστρεψαίτην	κᾰταστρέψαιμεν	κᾰταστρέψαιτε	κᾰταστρέψειᾰν, κᾰταστρέψαιεν
	imperative		κᾰτάστρεψον	κᾰταστρεψᾰ́τω	κᾰταστρέψᾰτον	κᾰταστρεψᾰ́των		κᾰταστρέψᾰτε	κᾰταστρεψᾰ́ντων
middle	indicative	κᾰτεστρεψᾰ́μην	κᾰτεστρέψω	κᾰτεστρέψᾰτο	κᾰτεστρέψᾰσθον	κᾰτεστρεψᾰ́σθην	κᾰτεστρεψᾰ́μεθᾰ	κᾰτεστρέψᾰσθε	κᾰτεστρέψᾰντο
	subjunctive	κᾰταστρέψωμαι	κᾰταστρέψῃ	κᾰταστρέψηται	κᾰταστρέψησθον	κᾰταστρέψησθον	κᾰταστρεψώμεθᾰ	κᾰταστρέψησθε	κᾰταστρέψωνται
	optative	κᾰταστρεψαίμην	κᾰταστρέψαιο	κᾰταστρέψαιτο	κᾰταστρέψαισθον	κᾰταστρεψαίσθην	κᾰταστρεψαίμεθᾰ	κᾰταστρέψαισθε	κᾰταστρέψαιντο
	imperative		κᾰτάστρεψαι	κᾰταστρεψᾰ́σθω	κᾰταστρέψᾰσθον	κᾰταστρεψᾰ́σθων		κᾰταστρέψᾰσθε	κᾰταστρεψᾰ́σθων
passive	indicative	κᾰτεστράφην	κᾰτεστράφης	κᾰτεστράφη	κᾰτεστράφητον	κᾰτεστραφήτην	κᾰτεστράφημεν	κᾰτεστράφητε	κᾰτεστράφησᾰν
	subjunctive	κᾰταστραφῶ	κᾰταστραφῇς	κᾰταστραφῇ	κᾰταστραφῆτον	κᾰταστραφῆτον	κᾰταστραφῶμεν	κᾰταστραφῆτε	κᾰταστραφῶσῐ(ν)
	optative	κᾰταστραφείην	κᾰταστραφείης	κᾰταστραφείη	κᾰταστραφεῖτον, κᾰταστραφείητον	κᾰταστραφείτην, κᾰταστραφειήτην	κᾰταστραφεῖμεν, κᾰταστραφείημεν	κᾰταστραφεῖτε, κᾰταστραφείητε	κᾰταστραφεῖεν, κᾰταστραφείησᾰν
	imperative		κᾰταστράφηθῐ	κᾰταστραφήτω	κᾰταστράφητον	κᾰταστραφήτων		κᾰταστράφητε	κᾰταστραφέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰταστρέψαι			κᾰταστρέψᾰσθαι		κᾰταστραφῆναι
participle	m	κᾰταστρέψᾱς			κᾰταστρεψᾰ́μενος		κᾰταστραφείς
	f	κᾰταστρέψᾱσᾰ			κᾰταστρεψᾰμένη		κᾰταστραφεῖσᾰ
	n	κᾰταστρέψᾰν			κᾰταστρεψᾰ́μενον		κᾰταστραφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κᾰτέστροφᾰ, κᾰτέστραμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτέστροφᾰ	κᾰτέστροφᾰς	κᾰτέστροφε(ν)	κᾰτεστρόφᾰτον	κᾰτεστρόφᾰτον	κᾰτεστρόφᾰμεν	κᾰτεστρόφᾰτε	κᾰτεστρόφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτεστρόφω	κᾰτεστρόφῃς	κᾰτεστρόφῃ	κᾰτεστρόφητον	κᾰτεστρόφητον	κᾰτεστρόφωμεν	κᾰτεστρόφητε	κᾰτεστρόφωσῐ(ν)
	optative	κᾰτεστρόφοιμῐ, κᾰτεστροφοίην	κᾰτεστρόφοις, κᾰτεστροφοίης	κᾰτεστρόφοι, κᾰτεστροφοίη	κᾰτεστρόφοιτον	κᾰτεστροφοίτην	κᾰτεστρόφοιμεν	κᾰτεστρόφοιτε	κᾰτεστρόφοιεν
	imperative		κᾰτέστροφε	κᾰτεστροφέτω	κᾰτεστρόφετον	κᾰτεστροφέτων		κᾰτεστρόφετε	κᾰτεστροφόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτέστραμμαι	κᾰτέστραψαι	κᾰτέστραπται	κᾰτέστραφθον	κᾰτέστραφθον	κᾰτεστράμμεθᾰ	κᾰτέστραφθε	κᾰτεστράφᾰται
	subjunctive	κᾰτεστραμμένος ὦ	κᾰτεστραμμένος ᾖς	κᾰτεστραμμένος ᾖ	κᾰτεστραμμένω ἦτον	κᾰτεστραμμένω ἦτον	κᾰτεστραμμένοι ὦμεν	κᾰτεστραμμένοι ἦτε	κᾰτεστραμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κᾰτεστραμμένος εἴην	κᾰτεστραμμένος εἴης	κᾰτεστραμμένος εἴη	κᾰτεστραμμένω εἴητον/εἶτον	κᾰτεστραμμένω εἰήτην/εἴτην	κᾰτεστραμμένοι εἴημεν/εἶμεν	κᾰτεστραμμένοι εἴητε/εἶτε	κᾰτεστραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κᾰτέστραψο	κᾰτεστράφθω	κᾰτέστραφθον	κᾰτεστράφθων		κᾰτέστραφθε	κᾰτεστράφθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτεστροφέναι				κᾰτεστρᾶφθαι
participle	m	κᾰτεστροφώς				κᾰτεστραμμένος
	f	κᾰτεστροφυῖᾰ				κᾰτεστραμμένη
	n	κᾰτεστροφός				κᾰτεστραμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• καταστροφή (katastrophḗ)

Further reading

• “καταστρέφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταστρέφω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• καταστρέφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • annex idem, page 30.
  • cow idem, page 180.
  • crush idem, page 187.
  • dependence idem, page 211.
  • enslave idem, page 276.
  • inthral idem, page 454.
  • keep idem, page 467.
  • master idem, page 517.
  • overcome idem, page 585.
  • overpower idem, page 586.
  • overwhelm idem, page 587.
  • pacify idem, page 588.
  • put idem, page 660.
  • quell idem, page 664.
  • reduce idem, page 684.
  • repress idem, page 698.
  • subdue idem, page 830.
  • subject idem, page 830.
  • subjection idem, page 831.
  • subjugate idem, page 831.
  • suppress idem, page 842.
  • tame idem, page 855.
  • tranquilise idem, page 887.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek καταστρέφω. Morphologically from κατα- (“against-”) +‎ στρέφω (“turn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.taˈstɾe.fo/
• Hyphenation: κα‧τα‧στρέ‧φω

Verb

καταστρέφω • (katastréfo) (past κατέστρεψα/κατάστρεψα, passive καταστρέφομαι)

1. to destroy, ruin, wreck

   Αν φάω κάτι απαγορευμένο, καταστρέφω τη δίαιτα μου;

   An fáo káti apagorevméno, katastréfo ti díaita mou?

   If I eat something which isn't allowed, will I ruin my diet?

2. to deface
3. (figuratively) to destroy (reputation, etc)

Conjugation

καταστρέφω   καταστρέφομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	καταστρέφω	καταστρέψω	καταστρέφομαι	καταστραφώ
2 sg	καταστρέφεις	καταστρέψεις	καταστρέφεσαι	καταστραφείς
3 sg	καταστρέφει	καταστρέψει	καταστρέφεται	καταστραφεί
1 pl	καταστρέφουμε, [‑ομε]	καταστρέψουμε, [‑ομε]	καταστρεφόμαστε	καταστραφούμε
2 pl	καταστρέφετε	καταστρέψετε	καταστρέφεστε, καταστρεφόσαστε	καταστραφείτε
3 pl	καταστρέφουν(ε)	καταστρέψουν(ε)	καταστρέφονται	καταστραφούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	κατέστρεφα, κατάστρεφα1	κατέστρεψα, κατάστρεψα1	καταστρεφόμουν(α)	καταστράφηκα
2 sg	κατέστρεφες, κατάστρεφες	κατέστρεψες, κατάστρεψες	καταστρεφόσουν(α)	καταστράφηκες
3 sg	κατέστρεφε, κατάστρεφε	κατέστρεψε, κατάστρεψε	καταστρεφόταν(ε)	καταστράφηκε
1 pl	καταστρέφαμε	καταστρέψαμε	καταστρεφόμασταν, (‑όμαστε)	καταστραφήκαμε
2 pl	καταστρέφατε	καταστρέψατε	καταστρεφόσασταν, (‑όσαστε)	καταστραφήκατε
3 pl	κατέστρεφαν, καταστρέφαν(ε), κατάστρεφαν	κατέστρεψαν, καταστρέψαν(ε), κατάστρεψαν	καταστρέφονταν, (καταστρεφόντουσαν)	καταστράφηκαν, καταστραφήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα καταστρέφω ➤	θα καταστρέψω ➤	θα καταστρέφομαι ➤	θα καταστραφώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα καταστρέφεις, …	θα καταστρέψεις, …	θα καταστρέφεσαι, …	θα καταστραφείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … καταστρέψει   έχω, έχεις, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … καταστραφεί   είμαι, είσαι, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … καταστρέψει   είχα, είχες, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … καταστραφεί   ήμουν, ήσουν, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … καταστρέψει   θα έχω, θα έχεις, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … καταστραφεί   θα είμαι, θα είσαι, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κατάστρεφε	κατάστρεψε	—	καταστρέψου
2 pl	καταστρέφετε	καταστρέψτε	καταστρέφεστε	καταστραφείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	καταστρέφοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας καταστρέψει ➤		{κατεστραμμένος, ‑η, ‑o}2 ➤
Nonfinite form➤	καταστρέψει		καταστραφεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Forms retaining the internal augment (κατ-έ-στρε-) are formal but common. Forms without the internal augment (κατά-στρε-) are informal.  2. The informal participle καταστραμμένος without the internal augment is rare.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Antonyms

• κατασκευάζω (kataskevázo)
• χτίζω (chtízo)

Related terms

• αυτοκαταστρέφομαι (aftokatastréfomai)
• αυτοκαταστροφή f (aftokatastrofí, “self-destruction”)
• αυτοκαταστροφικός (aftokatastrofikós, “self-destructive”)
• καταστρεπτικός (katastreptikós, “destructive”)
• καταστρεπτικότητα f (katastreptikótita, “destructiveness”)
• καταστροφέας m (katastroféas, “destructor”)
• καταστροφή f (katastrofí, “destruction, catastrophe”)
• καταστροφικός (katastrofikós, “destructive”)
• καταστροφισμός m (katastrofismós)

• and see: στρέφω (stréfo, “turn”)

Further reading

• καταστρέφω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.