στρουθοκάμηλος

Ancient Greek

Etymology

From στρουθός (strouthós, “sparrow”) +‎ κάμηλος (kámēlos, “camel”), from its camel-like neck.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /struː.tʰo.ká.mɛː.los/ → /stru.θoˈka.mi.los/ → /stru.θoˈka.mi.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /struː.tʰo.ká.mɛː.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stru.tʰoˈka.me̝.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /stru.θoˈka.mi.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stru.θoˈka.mi.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stru.θoˈka.mi.los/

Noun

στρουθοκᾰ́μηλος • (strouthokámēlos) m or f (genitive στρουθοκᾰμήλου); second declension

1. ostrich (Struthio camelus)

   Synonym: στρουθίων (strouthíōn)

Inflection

Second declension of ὁ, ἡ στρουθοκᾰ́μηλος; τοῦ, τῆς στρουθοκᾰμήλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ, ἡ στρουθοκᾰ́μηλος ho, hē strouthokámēlos	τὼ στρουθοκᾰμήλω tṑ strouthokamḗlō	οἱ, αἱ στρουθοκᾰ́μηλοι hoi, hai strouthokámēloi
Genitive	τοῦ, τῆς στρουθοκᾰμήλου toû, tês strouthokamḗlou	τοῖν στρουθοκᾰμήλοιν toîn strouthokamḗloin	τῶν στρουθοκᾰμήλων tôn strouthokamḗlōn
Dative	τῷ, τῇ στρουθοκᾰμήλῳ tôi, têi strouthokamḗlōi	τοῖν στρουθοκᾰμήλοιν toîn strouthokamḗloin	τοῖς, ταῖς στρουθοκᾰμήλοις toîs, taîs strouthokamḗlois
Accusative	τὸν, τὴν στρουθοκᾰ́μηλον tòn, tḕn strouthokámēlon	τὼ στρουθοκᾰμήλω tṑ strouthokamḗlō	τοὺς, τᾱ̀ς στρουθοκᾰμήλους toùs, tā̀s strouthokamḗlous
Vocative	στρουθοκᾰ́μηλε strouthokámēle	στρουθοκᾰμήλω strouthokamḗlō	στρουθοκᾰ́μηλοι strouthokámēloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: στρουθοκάμηλος (strouthokámilos)
• → Latin: strūthiocamēlus
  • Translingual: Struthio camelus
• → Old Georgian: სირაქლემი (siraklemi) (calque)
  • ⇒ Georgian: სირაქლემა (siraklema)
• → Old Church Slavonic: страѳокамиль (straθokamilĭ)

Further reading

• “στρουθοκάμηλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στρουθοκάμηλος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στρουθοκάμηλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Noun

στρουθοκάμηλος • (strouthokámilos) f (plural στρουθοκάμηλοι)

1. (ornithology) ostrich, Struthio camelus.

Declension

declension of στρουθοκάμηλος

case     \     number	singular	plural
nominative	στρουθοκάμηλος •	στρουθοκάμηλοι •
genitive	στρουθοκαμήλου •	στρουθοκαμήλων •
accusative	στρουθοκάμηλο •	στρουθοκαμήλους •
vocative	στρουθοκάμηλε •,  στρουθοκάμηλο •	στρουθοκάμηλοι •

Related terms

• στρουθοκαμηλίζω (strouthokamilízo)
• στρουθοκαμηλισμός m (strouthokamilismós)
• στρουθοκαμηλικός (strouthokamilikós) (adjective)

Further reading

• στρουθοκάμηλος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el