τοῖος

Ancient Greek

Etymology

The base of the Proto-Indo-European demonstrative *tód + the adjective suffix *-yós, equivalent to τό (tó, “this”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tôi̯.os/ → /ˈty.os/ → /ˈti.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tôi̯.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈty.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈty.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈty.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈti.os/

Determiner

τοῖος • (toîos) m (feminine τοίᾱ, neuter τοῖον)

1. (demonstrative determiner, chiefly poetic) of this sort, such
   1. (correlative, τοῖος ... οἷος ...) such ... as ...
   2. (referring to something mentioned earlier)
   3. (like οἷος (hoîos)) such as to do, able or capable to do (with infinitive)
   4. (emphasizing an adjective of same gender and case) just, very, so

Usage notes

This is the demonstrative determiner and pronoun corresponding to the interrogative determiner ποῖος (poîos), the indefinite determiner ποιός (poiós), and relative pronoun οἷος (hoîos). Mainly used in Homer and other poets. In prose, τοιοῦτος (toioûtos) is used.

Inflection

First and second declension of τοῖος; τοίᾱ; τοῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τοῖος toîos	τοίᾱ toíā	τοῖον toîon		τοίω toíō	τοίᾱ toíā	τοίω toíō		τοῖοι toîoi	τοῖαι toîai	τοῖᾰ toîa
Genitive		τοίου toíou	τοίᾱς toíās	τοίου toíou		τοίοιν toíoin	τοίαιν toíain	τοίοιν toíoin		τοίων toíōn	τοίων toíōn	τοίων toíōn
Dative		τοίῳ toíōi	τοίᾳ toíāi	τοίῳ toíōi		τοίοιν toíoin	τοίαιν toíain	τοίοιν toíoin		τοίοις toíois	τοίαις toíais	τοίοις toíois
Accusative		τοῖον toîon	τοίᾱν toíān	τοῖον toîon		τοίω toíō	τοίᾱ toíā	τοίω toíō		τοίους toíous	τοίᾱς toíās	τοῖᾰ toîa
Vocative		—	—	—		—	—	—		—	—	—
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τοῖον toîon				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of τοῖος; τοίη; τοῖον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τοῖος toîos	τοίη toíē	τοῖον toîon		τοίω toíō	τοίᾱ toíā	τοίω toíō		τοῖοι toîoi	τοῖαι toîai	τοῖᾰ toîa
Genitive		τοίου / τοιοῖο / τοίοιο / τοιόο / τοίοο toíou / toioîo / toíoio / toióo / toíoo	τοίης toíēs	τοίου / τοιοῖο / τοίοιο / τοιόο / τοίοο toíou / toioîo / toíoio / toióo / toíoo		τοίοιῐν toíoiin	τοίαιν / τοίαιῐν / τοίῃῐν toíai(i)n / toíēiin	τοίοιῐν toíoiin		τοίων toíōn	τοιᾱ́ων / τοιέ͜ων / τοιῶν toiā́ōn / toié͜ōn / toiôn	τοίων toíōn
Dative		τοίῳ toíōi	τοίῃ toíēi	τοίῳ toíōi		τοίοιῐν toíoiin	τοίαιν / τοίαιῐν / τοίῃῐν toíai(i)n / toíēiin	τοίοιῐν toíoiin		τοίοισῐ / τοίοισῐν / τοίοις toíoisi(n) / toíois	τοίῃσῐ / τοίῃσῐν / τοίῃς / τοίαις toíēisi(n) / toíēis / toíais	τοίοισῐ / τοίοισῐν / τοίοις toíoisi(n) / toíois
Accusative		τοῖον toîon	τοίην toíēn	τοῖον toîon		τοίω toíō	τοίᾱ toíā	τοίω toíō		τοίους toíous	τοίᾱς toíās	τοῖᾰ toîa
Vocative		—	—	—		—	—	—		—	—	—
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τοῖον / τοίως toîon / toíōs				—				—
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• τοιοῦτος (toioûtos)
• τοιόσδε (toiósde)

See also

Ancient Greek correlatives ^(edit)

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Further reading

• “τοῖος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τοῖος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τοῖος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τοῖος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τοῖος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τοῖος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • character idem, page 125.
  • such idem, page 834.