կարգիչ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian կարգիչ (kargičʻ); see it for more.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

կարգիչ (kargičʻ)

  1. (rare) someone who puts in order, who arranges

Declension

[edit]
i-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative կարգիչ (kargičʻ) կարգիչներ (kargičʻner)
dative կարգչի (kargčʻi) կարգիչների (kargičʻneri)
ablative կարգչից (kargčʻicʻ) կարգիչներից (kargičʻnericʻ)
instrumental կարգչով (kargčʻov) կարգիչներով (kargičʻnerov)
locative
definite forms
nominative կարգիչը/կարգիչն (kargičʻə/kargičʻn) կարգիչները/կարգիչներն (kargičʻnerə/kargičʻnern)
dative կարգչին (kargčʻin) կարգիչներին (kargičʻnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative կարգիչս (kargičʻs) կարգիչներս (kargičʻners)
dative կարգչիս (kargčʻis) կարգիչներիս (kargičʻneris)
ablative կարգչիցս (kargčʻicʻs) կարգիչներիցս (kargičʻnericʻs)
instrumental կարգչովս (kargčʻovs) կարգիչներովս (kargičʻnerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative կարգիչդ (kargičʻd) կարգիչներդ (kargičʻnerd)
dative կարգչիդ (kargčʻid) կարգիչներիդ (kargičʻnerid)
ablative կարգչիցդ (kargčʻicʻd) կարգիչներիցդ (kargičʻnericʻd)
instrumental կարգչովդ (kargčʻovd) կարգիչներովդ (kargičʻnerovd)
locative

Old Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

կարգեմ (kargem) +‎ -իչ (-ičʻ)

Noun

[edit]

կարգիչ (kargičʻ)

  1. someone who puts in order, who arranges

Declension

[edit]

Descendants

[edit]
  • Armenian: կարգիչ (kargičʻ)

References

[edit]