կնիկ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From կին (kin) +‎ -իկ (-ik, diminutive suffix).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

կնիկ (knik)

  1. (colloquial) married woman
  2. (colloquial) wife

Declension

[edit]
a-type, animate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative կնիկ (knik) կնիկներ (knikner)
dative կնկա (knka) կնիկների (knikneri)
ablative կնկանից (knkanicʻ) կնիկներից (kniknericʻ)
instrumental կնկանով (knkanov) կնիկներով (kniknerov)
locative
definite forms
nominative կնիկը/կնիկն (knikə/knikn) կնիկները/կնիկներն (kniknerə/kniknern)
dative կնկան (knkan) կնիկներին (kniknerin)
1st person possessive forms (my)
nominative կնիկս (kniks) կնիկներս (knikners)
dative կնկանս (knkans) կնիկներիս (knikneris)
ablative կնկանիցս (knkanicʻs) կնիկներիցս (kniknericʻs)
instrumental կնկանովս (knkanovs) կնիկներովս (kniknerovs)
locative
2nd person possessive forms (your)
nominative կնիկդ (knikd) կնիկներդ (kniknerd)
dative կնկանդ (knkand) կնիկներիս (knikneris)
ablative կնկանիցդ (knkanicʻd) կնիկներիցդ (kniknericʻd)
instrumental կնկանովդ (knkanovd) կնիկներովդ (kniknerovd)
locative
Compare աղջիկ (aġǰik) for this irregular declension.