շաչել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian շաչեմ (šačʻem).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

շաչել (šačʻel)

  1. to make a noise

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative շաչել (šačʻel)
dative շաչելու (šačʻelu)
ablative շաչելուց (šačʻelucʻ)
instrumental շաչելով (šačʻelov)
locative շաչելում (šačʻelum)
definite forms
nominative շաչելը/շաչելն (šačʻelə/šačʻeln)
dative շաչելուն (šačʻelun)
1st person possessive forms (my)
nominative շաչելս (šačʻels)
dative շաչելուս (šačʻelus)
ablative շաչելուցս (šačʻelucʻs)
instrumental շաչելովս (šačʻelovs)
locative շաչելումս (šačʻelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative շաչելդ (šačʻeld)
dative շաչելուդ (šačʻelud)
ablative շաչելուցդ (šačʻelucʻd)
instrumental շաչելովդ (šačʻelovd)
locative շաչելումդ (šačʻelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

շաչել (šačʻel)

  1. infinitive of շաչեմ (šačʻem)

Declension

[edit]