błonie

See also: Błonie

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɔ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲɛ
• Syllabification: bło‧nie
• Homophone: Błonie

Etymology 1

Inherited from Old Polish błonie, błoń, from Proto-Slavic *bolnьje.

Noun

błonie n

1. (often in the plural) lea (large, open meadow)

   pobliskie błonia ― nearby leas

   podmiejskie błonia ― suburban leas

   rozległe błonia ― vast leas

   wielkie błonia ― large leas

   zielone błonia ― green leas

   błonia pod miastem ― leas outside the city

   dojść na błonia ― to arrive at leas

   wchodzić/wejść na błonia ― to step onto leas

   lądować na błoniach ― to land in leas

   paść się na błoniach ― to graze in leas

   chodzić po błoniach ― to walk around/about leas

Declension

Declension of błonie

	singular	plural
nominative	błonie	błonia
genitive	błonia	błoni/błoń
dative	błoniu	błoniom
accusative	błonie	błonia
instrumental	błoniem	błoniami
locative	błoniu	błoniach
vocative	błonie	błonia

Alternative forms

• błoń (“archaic”)

Related terms

adjectives

• błoniasty
• błonicowy
• błoniczy
• błonkoskrzydły
• błonkotwórczy
• błonkowaty
• błonkowy
• błonnikowy
• błonotwórczy
• błonowy

 

nouns

• błona
• błoneczka
• błonica
• błonka
• błonkoskrzydłe
• błonkówka
• błonnik

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

błonie f

1. dative/locative singular of błona

Further reading

• błonie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błonie in Polish dictionaries at PWN