błonnik

Polish

Etymology

From błona +‎ -nik. First attested in 1849.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɔn.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnɲik
• Syllabification: błon‧nik

Noun

błonnik m inan

1. fiber, dietary fibre

   bananowy błonnik ― banana fiber

   zwierzęcy błonnik ― animal fiber

   błonnik pokarmowy ― dietary fiber

   zapotrzebowanie na błonnik ― a need for fiber

   otręby z błonnikiem ― bran with fiber

   płatki z błonnikiem ― cereal/oatmeal with fiber

   bogaty/ubogi w błonnik ― rich in fiber

   błonnik ułatwia trawienie ― fiber makes digestion easier

   pokarm wzbogacany błonnikiem ― fiber-enriched food

Declension

Declension of błonnik

	singular
nominative	błonnik
genitive	błonnika
dative	błonnikowi
accusative	błonnik
instrumental	błonnikiem
locative	błonniku
vocative	błonniku

Derived terms

adjective

• błonnikowy

 

Related terms

adjectives

• błoniasty
• błonicowy
• błoniczy
• błonkoskrzydły
• błonkotwórczy
• błonkowaty
• błonkowy
• błonotwórczy
• błonowy

 

nouns

• błona
• błoneczka
• błonica
• błonie
• błonka
• błonkoskrzydłe
• błonkówka
• błonkówki

 

Further reading

• błonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błonnik in Polish dictionaries at PWN