brukać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *brukati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbru.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ukat͡ɕ
• Syllabification: bru‧kać

Verb

brukać impf (perfective zbrukać)

1. (transitive) to soil (to stain or mar, as with infamy or disgrace; to tarnish; to sully)

   Synonyms: hańbić, kalać, plamić

2. (transitive, dated) to dirty (to make dirty)

   Synonyms: babrać, brudzić, morusać, paprać, tytłać, walać

3. (reflexive with się) to soil oneself
4. (reflexive with się, dated) to dirty oneself

Conjugation

Conjugation of brukać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		brukać
present tense	1st	brukam			brukamy
	2nd	brukasz			brukacie
	3rd	bruka			brukają
	impersonal	bruka się
past tense	1st	brukałem, -(e)m brukał	brukałam, -(e)m brukała	brukałom, -(e)m brukało	brukaliśmy, -(e)śmy brukali	brukałyśmy, -(e)śmy brukały
	2nd	brukałeś, -(e)ś brukał	brukałaś, -(e)ś brukała	brukałoś, -(e)ś brukało	brukaliście, -(e)ście brukali	brukałyście, -(e)ście brukały
	3rd	brukał	brukała	brukało	brukali	brukały
	impersonal	brukano
future tense	1st	będę brukał, będę brukać	będę brukała, będę brukać	będę brukało, będę brukać	będziemy brukali, będziemy brukać	będziemy brukały, będziemy brukać
	2nd	będziesz brukał, będziesz brukać	będziesz brukała, będziesz brukać	będziesz brukało, będziesz brukać	będziecie brukali, będziecie brukać	będziecie brukały, będziecie brukać
	3rd	będzie brukał, będzie brukać	będzie brukała, będzie brukać	będzie brukało, będzie brukać	będą brukali, będą brukać	będą brukały, będą brukać
	impersonal	będzie brukać się
conditional	1st	brukałbym, bym brukał	brukałabym, bym brukała	brukałobym, bym brukało	brukalibyśmy, byśmy brukali	brukałybyśmy, byśmy brukały
	2nd	brukałbyś, byś brukał	brukałabyś, byś brukała	brukałobyś, byś brukało	brukalibyście, byście brukali	brukałybyście, byście brukały
	3rd	brukałby, by brukał	brukałaby, by brukała	brukałoby, by brukało	brukaliby, by brukali	brukałyby, by brukały
	impersonal	brukano by
imperative	1st	niech brukam			brukajmy
	2nd	brukaj			brukajcie
	3rd	niech bruka			niech brukają
active adjectival participle		brukający	brukająca	brukające	brukający	brukające
passive adjectival participle		brukany	brukana	brukane	brukani	brukane
contemporary adverbial participle		brukając
verbal noun		brukanie

Further reading

• brukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• brukać in Polish dictionaries at PWN