zbrukać

Polish

Etymology

From z- +‎ brukać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzbru.kat͡ɕ/
• Rhymes: -ukat͡ɕ
• Syllabification: zbru‧kać

Verb

zbrukać pf (imperfective brukać)

1. (transitive) to soil (to stain or mar, as with infamy or disgrace; to tarnish; to sully)

   Synonyms: zhańbić, skalać, splamić

2. (transitive, dated) to dirty (to make dirty)

   Synonyms: ubabrać, zabrudzić, umorusać, upaprać, utytłać, uwalać

3. (reflexive with się) to soil oneself
4. (reflexive with się, dated) to dirty oneself

Conjugation

Conjugation of zbrukać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zbrukać
future tense	1st	zbrukam			zbrukamy
	2nd	zbrukasz			zbrukacie
	3rd	zbruka			zbrukają
	impersonal	zbruka się
past tense	1st	zbrukałem, -(e)m zbrukał	zbrukałam, -(e)m zbrukała	zbrukałom, -(e)m zbrukało	zbrukaliśmy, -(e)śmy zbrukali	zbrukałyśmy, -(e)śmy zbrukały
	2nd	zbrukałeś, -(e)ś zbrukał	zbrukałaś, -(e)ś zbrukała	zbrukałoś, -(e)ś zbrukało	zbrukaliście, -(e)ście zbrukali	zbrukałyście, -(e)ście zbrukały
	3rd	zbrukał	zbrukała	zbrukało	zbrukali	zbrukały
	impersonal	zbrukano
conditional	1st	zbrukałbym, bym zbrukał	zbrukałabym, bym zbrukała	zbrukałobym, bym zbrukało	zbrukalibyśmy, byśmy zbrukali	zbrukałybyśmy, byśmy zbrukały
	2nd	zbrukałbyś, byś zbrukał	zbrukałabyś, byś zbrukała	zbrukałobyś, byś zbrukało	zbrukalibyście, byście zbrukali	zbrukałybyście, byście zbrukały
	3rd	zbrukałby, by zbrukał	zbrukałaby, by zbrukała	zbrukałoby, by zbrukało	zbrukaliby, by zbrukali	zbrukałyby, by zbrukały
	impersonal	zbrukano by
imperative	1st	niech zbrukam			zbrukajmy
	2nd	zbrukaj			zbrukajcie
	3rd	niech zbruka			niech zbrukają
passive adjectival participle		zbrukany	zbrukana	zbrukane	zbrukani	zbrukane
anterior adverbial participle		zbrukawszy
verbal noun		zbrukanie

Further reading

• zbrukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zbrukać in Polish dictionaries at PWN