coniugens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ iugēns.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

coniugēns (genitive coniugentis); third-declension one-termination adjective

  1. uniting (as in marriage)

Declension[edit]

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative coniugēns coniugentēs coniugentia
Genitive coniugentis coniugentium
Dative coniugentī coniugentibus
Accusative coniugentem coniugēns coniugentēs coniugentia
Ablative coniugentī coniugentibus
Vocative coniugēns coniugentēs coniugentia

Related terms[edit]