desiliens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of dēsiliō.

Participle[edit]

dēsiliēns (genitive dēsilientis); third-declension one-termination participle

  1. dismounting

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia
Genitive dēsilientis dēsilientium
Dative dēsilientī dēsilientibus
Accusative dēsilientem dēsiliēns dēsilientēs
dēsilientīs
dēsilientia
Ablative dēsiliente
dēsilientī1
dēsilientibus
Vocative dēsiliēns dēsilientēs dēsilientia

1When used purely as an adjective.