dobrota

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech dobrota, from Proto-Slavic *dobrota. By surface analysis, dobrý +‎ -ota.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈdobrota]
• Rhymes: -ota
• Hyphenation: do‧b‧ro‧ta

Noun

dobrota f (diminutive dobrůtka)

1. goodness (of people)

   Synonyms: laskavost, vlídnost

2. (often in the plural, expressive) good meal

   Synonyms: lahůdka, pochoutka

Declension

Declension of dobrota (hard feminine)

	singular	plural
nominative	dobrota	dobroty
genitive	dobroty	dobrot
dative	dobrotě	dobrotám
accusative	dobrotu	dobroty
vocative	dobroto	dobroty
locative	dobrotě	dobrotách
instrumental	dobrotou	dobrotami

Derived terms

• dobrotivý

 

Related terms

• dobrák m anim
• dobro n
• dobrý
• dobře

 

Further reading

• dobrota in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• dobrota in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• dobrota in Akademický slovník současné češtiny, 2012-, slovnikcestiny.cz
• dobrota in Internetová jazyková příručka

Lower Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *dobrota.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔbrɔta/

Noun

dobrota f inan (diminutive dobrotka)

1. goodness, goodwill
2. benefaction, beneficence, good deed

Declension

Declension of dobrota

	Singular	Dual	Plural
Nominative	dobrota	dobrośe	dobroty
Genitive	dobroty	dobrotowu	dobrotow
Dative	dobrośe	dobrotoma	dobrotam
Accusative	dobrotu	dobrośe	dobroty
Instrumental	dobrotu	dobrotoma	dobrotami
Locative	dobrośe	dobrotoma	dobrotach

Derived terms

• dobrotnik
• dobrotny

Further reading

• Muka, Arnošt (1921, 1928) “dobrota”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
• Starosta, Manfred (1999) “dobrota”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dobrota. By surface analysis, dobry +‎ -ota. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔbrɔta/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔbrɔta/

Noun

dobrota f

1. goodness

   Synonym: dobrość

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter]‎^[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 24, 8:

     Podlug miloserdza twego pomny me ty prze dobrotø twoiø, gospodne (propter bonitatem tuam, domine)

     [Podług miłosierdzia twego pomni mie ty prze dobrotę twoję, Gospodnie (propter bonitatem tuam, Domine)-]

     (please add an English translation of this quotation)

2. good thing; good deed; benefit
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter]‎^[2], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 36, 3:

     Pway w gospodna a czin dobrotø (spera in domino et fac bonitatem)

     [Pwaj w Gospodna a czyń dobrotę (spera in Domino et fac bonitatem)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dobrota”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dobrota. By surface analysis, dȍbar +‎ -ota.

Noun

dobròta f (Cyrillic spelling добро̀та)

1. goodness

Declension

Declension of dobrota

	singular	plural
nominative	dobrota	dobrote
genitive	dobrote	dobrota
dative	dobroti	dobrotama
accusative	dobrotu	dobrote
vocative	dobroto	dobrote
locative	dobroti	dobrotama
instrumental	dobrotom	dobrotama