douczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ uczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: do‧u‧czyć

Verb

douczyć pf (imperfective douczać)

1. (transitive) to help somebody catch up or read up on
2. (reflexive with się) to catch up, to read up on

Conjugation

Conjugation of douczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		douczyć
future tense	1st	douczę			douczymy
	2nd	douczysz			douczycie
	3rd	douczy			douczą
	impersonal	douczy się
past tense	1st	douczyłem, -(e)m douczył	douczyłam, -(e)m douczyła	douczyłom, -(e)m douczyło	douczyliśmy, -(e)śmy douczyli	douczyłyśmy, -(e)śmy douczyły
	2nd	douczyłeś, -(e)ś douczył	douczyłaś, -(e)ś douczyła	douczyłoś, -(e)ś douczyło	douczyliście, -(e)ście douczyli	douczyłyście, -(e)ście douczyły
	3rd	douczył	douczyła	douczyło	douczyli	douczyły
	impersonal	douczono
conditional	1st	douczyłbym, bym douczył	douczyłabym, bym douczyła	douczyłobym, bym douczyło	douczylibyśmy, byśmy douczyli	douczyłybyśmy, byśmy douczyły
	2nd	douczyłbyś, byś douczył	douczyłabyś, byś douczyła	douczyłobyś, byś douczyło	douczylibyście, byście douczyli	douczyłybyście, byście douczyły
	3rd	douczyłby, by douczył	douczyłaby, by douczyła	douczyłoby, by douczyło	douczyliby, by douczyli	douczyłyby, by douczyły
	impersonal	douczono by
imperative	1st	niech douczę			douczmy
	2nd	doucz			douczcie
	3rd	niech douczy			niech douczą
passive adjectival participle		douczony	douczona	douczone	douczeni	douczone
anterior adverbial participle		douczywszy
verbal noun		douczenie

Further reading

• douczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• douczyć in Polish dictionaries at PWN