dziadowski

Polish

Etymology

From dziad +‎ -owski. First attested in 1564.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑaˈdɔf.ski/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔfski
• Syllabification: dzia‧dow‧ski

Adjective

dziadowski (comparative bardziej dziadowski, superlative najbardziej dziadowski, derived adverb po dziadowsku)

1. (archaic, relational, not comparable) grandfather (parent of mother or father)
2. (obsolete, relational, not comparable) grandfather (old person)
3. (relational, not comparable) beggar

   Synonym: żebraczy

4. (colloquial) shoddy, low-quality; bad

   Synonyms: see Thesaurus:zły

5. (colloquial, of quality or amounts) lower than expected, too low

Declension

Declension of dziadowski (velar)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dziadowski		dziadowska	dziadowskie	dziadowscy	dziadowskie
genitive	dziadowskiego		dziadowskiej	dziadowskiego	dziadowskich
dative	dziadowskiemu		dziadowskiej	dziadowskiemu	dziadowskim
accusative	dziadowskiego	dziadowski	dziadowską	dziadowskie	dziadowskich	dziadowskie
instrumental	dziadowskim		dziadowską	dziadowskim	dziadowskimi
locative	dziadowskim		dziadowskiej	dziadowskim	dziadowskich

Further reading

• dziadowski in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziadowski in Polish dictionaries at PWN
• Wiesław Morawski (21.10.2021) “DZIADOWSKI”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dziadowski”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “dziadowski”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dziadowski”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 632