eliminator
Jump to navigation
Jump to search
English[edit]
Etymology[edit]
Noun[edit]
eliminator (plural eliminators)
- One who, or that which, eliminates.
Derived terms[edit]
Translations[edit]
one who, or that which, eliminates
|
Latin[edit]
Verb[edit]
ēlīminātor
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French éliminateur.
Adjective[edit]
eliminator m or n (feminine singular eliminatoare, masculine plural eliminatori, feminine and neuter plural eliminatoare)
Declension[edit]
Declension of eliminator
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | eliminator | eliminatoare | eliminatori | eliminatoare | ||
definite | eliminatorul | eliminatoarea | eliminatorii | eliminatoarele | |||
genitive/ dative |
indefinite | eliminator | eliminatoare | eliminatori | eliminatoare | ||
definite | eliminatorului | eliminatoarei | eliminatorilor | eliminatoarelor |
Noun[edit]
eliminator n (plural eliminatori)
Declension[edit]
Declension of eliminator
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) eliminator | eliminatorul | (niște) eliminatori | eliminatorile |
genitive/dative | (unui) eliminator | eliminatorului | (unor) eliminatori | eliminatorilor |
vocative | eliminatorule | eliminatorilor |