epiphania
Jump to navigation
Jump to search
See also: Epiphania
Latin[edit]
Etymology 1[edit]
Noun[edit]
epiphanīa f (genitive epiphanīae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | epiphanīa | epiphanīae |
Genitive | epiphanīae | epiphanīārum |
Dative | epiphanīae | epiphanīīs |
Accusative | epiphanīam | epiphanīās |
Ablative | epiphanīā | epiphanīīs |
Vocative | epiphanīa | epiphanīae |
Etymology 2[edit]
Noun[edit]
epiphanīa n pl (genitive epiphanīōrum); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter), plural only.
Case | Plural |
---|---|
Nominative | epiphanīa |
Genitive | epiphanīōrum |
Dative | epiphanīīs |
Accusative | epiphanīa |
Ablative | epiphanīīs |
Vocative | epiphanīa |
Descendants[edit]
- Italian: Befana
- → Italian: epifania
- → Middle English: epiphanie
- English: epiphany
- → Occitan: epifania
- → Old French: epyphanie
- → Spanish: epifanía
References[edit]
- epiphania in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.