falsificeren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
19th century. Late Latin falsificāre.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
falsificeren
- (transitive) to falsify (to prove to be false)
- Synonym: falsifiëren
Inflection[edit]
Inflection of falsificeren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | falsificeren | |||
past singular | falsificeerde | |||
past participle | gefalsificeerd | |||
infinitive | falsificeren | |||
gerund | falsificeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | falsificeer | falsificeerde | ||
2nd person sing. (jij) | falsificeert | falsificeerde | ||
2nd person sing. (u) | falsificeert | falsificeerde | ||
2nd person sing. (gij) | falsificeert | falsificeerde | ||
3rd person singular | falsificeert | falsificeerde | ||
plural | falsificeren | falsificeerden | ||
subjunctive sing.1 | falsificere | falsificeerde | ||
subjunctive plur.1 | falsificeren | falsificeerden | ||
imperative sing. | falsificeer | |||
imperative plur.1 | falsificeert | |||
participles | falsificerend | gefalsificeerd | ||
1) Archaic. |