fuaimfhoclaíocht

Irish

Etymology

From fuaim (“sound”) +‎ foclaíocht (“wordiness, garrulity; wording; argumentation”).

Noun

fuaimfhoclaíocht f (genitive singular fuaimfhoclaíochta)

1. (rhetoric) onomatopoeia

Declension

Declension of fuaimfhoclaíocht

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative fuaimfhoclaíocht Vocative a fhuaimfhoclaíocht Genitive fuaimfhoclaíochta Dative fuaimfhoclaíocht

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an fhuaimfhoclaíocht Genitive na fuaimfhoclaíochta Dative leis an bhfuaimfhoclaíocht don fhuaimfhoclaíocht

Synonyms

• onamataipé

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
fuaimfhoclaíocht	fhuaimfhoclaíocht	bhfuaimfhoclaíocht
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fuaimfhoclaíocht”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN