herrijzen

Dutch

Etymology

From her- (“re-”) +‎ rijzen (“to rise”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɛrˈrɛi̯.zə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: her‧rij‧zen
• Rhymes: -ɛi̯zən

Verb

herrijzen

1. (ergative) to rise again, to become resurrected

Inflection

Inflection of herrijzen (strong class 1, prefixed)
infinitive	herrijzen
past singular	herrees
past participle	herrezen
infinitive	herrijzen
gerund	herrijzen n
	present tense	past tense
1st person singular	herrijs	herrees
2nd person sing. (jij)	herrijst	herrees
2nd person sing. (u)	herrijst	herrees
2nd person sing. (gij)	herrijst	herreest
3rd person singular	herrijst	herrees
plural	herrijzen	herrezen
subjunctive sing.1	herrijze	herreze
subjunctive plur.1	herrijzen	herrezen
imperative sing.	herrijs
imperative plur.1	herrijst
participles	herrijzend	herrezen
1) Archaic.

Derived terms

• herrijzenis