immanens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

From Late Latin immanēns, from immanēre.[1] With -ens ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈimːɒnɛnʃ]
  • Hyphenation: im‧ma‧nens
  • Rhymes: -ɛnʃ

Adjective[edit]

immanens (comparative immanensebb, superlative legimmanensebb)

  1. (formal or philosophy) immanent
    Synonym: benne rejlő

Declension[edit]

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative immanens immanensek
accusative immanenset immanenseket
dative immanensnek immanenseknek
instrumental immanenssel immanensekkel
causal-final immanensért immanensekért
translative immanenssé immanensekké
terminative immanensig immanensekig
essive-formal immanensként immanensekként
essive-modal
inessive immanensben immanensekben
superessive immanensen immanenseken
adessive immanensnél immanenseknél
illative immanensbe immanensekbe
sublative immanensre immanensekre
allative immanenshez immanensekhez
elative immanensből immanensekből
delative immanensről immanensekről
ablative immanenstől immanensektől
non-attributive
possessive - singular
immanensé immanenseké
non-attributive
possessive - plural
immanenséi immanensekéi

Derived terms[edit]

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]

  • immanens in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN