inculpatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

in- +‎ culpātus (blamed)

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

inculpātus (feminine inculpāta, neuter inculpātum, adverb inculpātē); first/second-declension adjective

  1. blameless

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inculpātus inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta
Genitive inculpātī inculpātae inculpātī inculpātōrum inculpātārum inculpātōrum
Dative inculpātō inculpātō inculpātīs
Accusative inculpātum inculpātam inculpātum inculpātōs inculpātās inculpāta
Ablative inculpātō inculpātā inculpātō inculpātīs
Vocative inculpāte inculpāta inculpātum inculpātī inculpātae inculpāta

References[edit]

  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inculpatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers