infacetus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ facētus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

īnfacētus (feminine īnfacēta, neuter īnfacētum, comparative īnfacētior, superlative īnfacētissimus); first/second-declension adjective

  1. coarse, blunt, rude, unmannerly
  2. stupid

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnfacētus īnfacēta īnfacētum īnfacētī īnfacētae īnfacēta
Genitive īnfacētī īnfacētae īnfacētī īnfacētōrum īnfacētārum īnfacētōrum
Dative īnfacētō īnfacētō īnfacētīs
Accusative īnfacētum īnfacētam īnfacētum īnfacētōs īnfacētās īnfacēta
Ablative īnfacētō īnfacētā īnfacētō īnfacētīs
Vocative īnfacēte īnfacēta īnfacētum īnfacētī īnfacētae īnfacēta

References[edit]

  • infacetus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • infacetus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • infacetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.