inmittens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Present participle of inmittō.
Participle[edit]
inmittēns (genitive inmittentis); third-declension one-termination participle
- sending in or against
Declension[edit]
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | inmittēns | inmittentēs | inmittentia | ||
Genitive | inmittentis | inmittentium | |||
Dative | inmittentī | inmittentibus | |||
Accusative | inmittentem | inmittēns | inmittentēs inmittentīs |
inmittentia | |
Ablative | inmittente inmittentī1 |
inmittentibus | |||
Vocative | inmittēns | inmittentēs | inmittentia |
1When used purely as an adjective.