intuor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

intuor (present infinitive intuī, perfect active intuitus sum); third conjugation, deponent

  1. Alternative form of intueor

Conjugation[edit]

   Conjugation of intuor (third conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intuor intueris,
intuere
intuitur intuimur intuiminī intuuntur
imperfect intuēbar intuēbāris,
intuēbāre
intuēbātur intuēbāmur intuēbāminī intuēbantur
future intuar intuēris,
intuēre
intuētur intuēmur intuēminī intuentur
perfect intuitus + present active indicative of sum
pluperfect intuitus + imperfect active indicative of sum
future perfect intuitus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intuar intuāris,
intuāre
intuātur intuāmur intuāminī intuantur
imperfect intuerer intuerēris,
intuerēre
intuerētur intuerēmur intuerēminī intuerentur
perfect intuitus + present active subjunctive of sum
pluperfect intuitus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intuere intuiminī
future intuitor intuitor intuuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intuī intuitum esse intuitūrum esse
participles intuēns intuitus intuitūrus intuendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intuendī intuendō intuendum intuendō intuitum intuitū

References[edit]

  • intuor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intuor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intuor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.