karaitok

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

kar +‎ -aitok (possessive suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈkɒrɒjitok]
  • Hyphenation: ka‧ra‧i‧tok

Noun[edit]

karaitok

  1. second-person plural multiple-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative karaitok
accusative karaitokat
dative karaitoknak
instrumental karaitokkal
causal-final karaitokért
translative karaitokká
terminative karaitokig
essive-formal karaitokként
essive-modal
inessive karaitokban
superessive karaitokon
adessive karaitoknál
illative karaitokba
sublative karaitokra
allative karaitokhoz
elative karaitokból
delative karaitokról
ablative karaitoktól
non-attributive
possessive - singular
karaitoké
non-attributive
possessive - plural
karaitokéi