kutyáim
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
kutya + -im (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kutyáim
- first-person singular multiple-possession possessive of kutya
Declension[edit]
| Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kutyáim |
| accusative | — | kutyáimat |
| dative | — | kutyáimnak |
| instrumental | — | kutyáimmal |
| causal-final | — | kutyáimért |
| translative | — | kutyáimmá |
| terminative | — | kutyáimig |
| essive-formal | — | kutyáimként |
| essive-modal | — | kutyáimul |
| inessive | — | kutyáimban |
| superessive | — | kutyáimon |
| adessive | — | kutyáimnál |
| illative | — | kutyáimba |
| sublative | — | kutyáimra |
| allative | — | kutyáimhoz |
| elative | — | kutyáimból |
| delative | — | kutyáimról |
| ablative | — | kutyáimtól |
| non-attributive possessive - singular |
— | kutyáimé |
| non-attributive possessive - plural |
— | kutyáiméi |