laniatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of laniō (rend, tear).

Participle

[edit]

laniātus (feminine laniāta, neuter laniātum); first/second-declension participle

  1. torn, rent, having been torn.

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative laniātus laniāta laniātum laniātī laniātae laniāta
Genitive laniātī laniātae laniātī laniātōrum laniātārum laniātōrum
Dative laniātō laniātō laniātīs
Accusative laniātum laniātam laniātum laniātōs laniātās laniāta
Ablative laniātō laniātā laniātō laniātīs
Vocative laniāte laniāta laniātum laniātī laniātae laniāta

References

[edit]
  • laniatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • laniatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • laniatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.