minatorius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From minor (threaten) +‎ -tōrius.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

minātōrius (feminine minātōria, neuter minātōrium); first/second-declension adjective

  1. threatening

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative minātōrius minātōria minātōrium minātōriī minātōriae minātōria
Genitive minātōriī minātōriae minātōriī minātōriōrum minātōriārum minātōriōrum
Dative minātōriō minātōriō minātōriīs
Accusative minātōrium minātōriam minātōrium minātōriōs minātōriās minātōria
Ablative minātōriō minātōriā minātōriō minātōriīs
Vocative minātōrie minātōria minātōrium minātōriī minātōriae minātōria

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: minatory

References[edit]

  • minatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • minatorius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • minatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • minatorius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016