natrącić

Polish

Etymology

From na- +‎ trącić. First attested in 1543–1554.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈtrɔɲ.t͡ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔɲt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: na‧trą‧cić

Verb

natrącić pf (imperfective natrącać)

1. (transitive, archaic) to mention

   Synonym: wspomnieć

2. (transitive, obsolete) to suggest, to prompt
3. (transitive, Middle Polish) to damage somewhat; to strain
4. (transitive) to nudge (to put in the correct place by nudging)
5. (reflexive with się, obsolete) to be suggested, to be prompted
6. (reflexive with się, Middle Polish) to bump (to hit or jostle accidentally)

Conjugation

Conjugation of natrącić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		natrącić
future tense	1st	natrącę			natrącimy
	2nd	natrącisz			natrącicie
	3rd	natrąci			natrącą
	impersonal	natrąci się
past tense	1st	natrąciłem, -(e)m natrącił	natrąciłam, -(e)m natrąciła	natrąciłom, -(e)m natrąciło	natrąciliśmy, -(e)śmy natrącili	natrąciłyśmy, -(e)śmy natrąciły
	2nd	natrąciłeś, -(e)ś natrącił	natrąciłaś, -(e)ś natrąciła	natrąciłoś, -(e)ś natrąciło	natrąciliście, -(e)ście natrącili	natrąciłyście, -(e)ście natrąciły
	3rd	natrącił	natrąciła	natrąciło	natrącili	natrąciły
	impersonal	natrącono
conditional	1st	natrąciłbym, bym natrącił	natrąciłabym, bym natrąciła	natrąciłobym, bym natrąciło	natrącilibyśmy, byśmy natrącili	natrąciłybyśmy, byśmy natrąciły
	2nd	natrąciłbyś, byś natrącił	natrąciłabyś, byś natrąciła	natrąciłobyś, byś natrąciło	natrącilibyście, byście natrącili	natrąciłybyście, byście natrąciły
	3rd	natrąciłby, by natrącił	natrąciłaby, by natrąciła	natrąciłoby, by natrąciło	natrąciliby, by natrącili	natrąciłyby, by natrąciły
	impersonal	natrącono by
imperative	1st	niech natrącę			natrąćmy
	2nd	natrąć			natrąćcie
	3rd	niech natrąci			niech natrącą
passive adjectival participle		natrącony	natrącona	natrącone	natrąceni	natrącone
anterior adverbial participle		natrąciwszy
verbal noun		natrącenie

Derived terms

noun

• natręt

 

Further reading

• natrącić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “natrącić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “natrącić”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “natrącić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “natrącić”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 188
• Bańkowski, Andrzej (2000) “natrącić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• natrącić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego