objaceo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

objaceō (present infinitive objacēre, perfect active objacuī); second conjugation, no passive, no supine stem

  1. Alternative form of obiaceō

Conjugation[edit]

   Conjugation of objaceō (second conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present objaceō objacēs objacet objacēmus objacētis objacent
imperfect objacēbam objacēbās objacēbat objacēbāmus objacēbātis objacēbant
future objacēbō objacēbis objacēbit objacēbimus objacēbitis objacēbunt
perfect objacuī objacuistī objacuit objacuimus objacuistis objacuērunt,
objacuēre
pluperfect objacueram objacuerās objacuerat objacuerāmus objacuerātis objacuerant
future perfect objacuerō objacueris objacuerit objacuerimus objacueritis objacuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present objaceam objaceās objaceat objaceāmus objaceātis objaceant
imperfect objacērem objacērēs objacēret objacērēmus objacērētis objacērent
perfect objacuerim objacuerīs objacuerit objacuerīmus objacuerītis objacuerint
pluperfect objacuissem objacuissēs objacuisset objacuissēmus objacuissētis objacuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present objacē objacēte
future objacētō objacētō objacētōte objacentō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives objacēre objacuisse
participles objacēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
objacendī objacendō objacendum objacendō

References[edit]

  • objaceo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • objaceo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.