ontmunten

Dutch

Etymology

From ont- (“un-, de-”) +‎ munten (“to coin”), or from munt (“coin”) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈmʏn.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ont‧mun‧ten
• Rhymes: -ʏntən

Verb

ontmunten

1. (transitive) to remelt coins
2. (transitive) to demonetize, to remove coins from circulation

Inflection

Conjugation of ontmunten (weak, prefixed)
infinitive	ontmunten
past singular	ontmuntte
past participle	ontmunt
infinitive	ontmunten
gerund	ontmunten n
	present tense	past tense
1st person singular	ontmunt	ontmuntte
2nd person sing. (jij)	ontmunt	ontmuntte
2nd person sing. (u)	ontmunt	ontmuntte
2nd person sing. (gij)	ontmunt	ontmuntte
3rd person singular	ontmunt	ontmuntte
plural	ontmunten	ontmuntten
subjunctive sing.1	ontmunte	ontmuntte
subjunctive plur.1	ontmunten	ontmuntten
imperative sing.	ontmunt
imperative plur.1	ontmunt
participles	ontmuntend	ontmunt
1) Archaic.