peacaigh

Irish

Etymology 1

From peaca (“sin”) +‎ -igh.

Verb

peacaigh (present analytic peacaíonn, future analytic peacóidh, verbal noun peacú, past participle peacaithe)

1. sin

Conjugation

conjugation of peacaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	peacaím	peacaíonn tú; peacaír†	peacaíonn sé, sí	peacaímid; peacaíonn muid	peacaíonn sibh	peacaíonn siad; peacaíd†	a pheacaíonn; a pheacaíos / a bpeacaíonn*; a bpeacaíos*	peacaítear
	past	pheacaigh mé; pheacaíos	pheacaigh tú; pheacaís	pheacaigh sé, sí	pheacaíomar; pheacaigh muid	pheacaigh sibh; pheacaíobhair	pheacaigh siad; pheacaíodar	a pheacaigh / ar pheacaigh*	peacaíodh
	past habitual	pheacaínn / bpeacaínn‡‡	pheacaíteá / bpeacaíteᇇ	pheacaíodh sé, sí / bpeacaíodh sé, s퇇	pheacaímis; pheacaíodh muid / bpeacaímis‡‡; bpeacaíodh muid‡‡	pheacaíodh sibh / bpeacaíodh sibh‡‡	pheacaídís; pheacaíodh siad / bpeacaídís‡‡; bpeacaíodh siad‡‡	a pheacaíodh / a bpeacaíodh*	pheacaítí / bpeacaít퇇
future		peacóidh mé; peacód; peacóchaidh mé†	peacóidh tú; peacóir†; peacóchaidh tú†	peacóidh sé, sí; peacóchaidh sé, sí†	peacóimid; peacóidh muid; peacóchaimid†; peacóchaidh muid†	peacóidh sibh; peacóchaidh sibh†	peacóidh siad; peacóid†; peacóchaidh siad†	a pheacóidh; a pheacós; a pheacóchaidh†; a pheacóchas† / a bpeacóidh*; a bpeacós*; a bpeacóchaidh*†; a bpeacóchas*†	peacófar; peacóchar†
conditional		pheacóinn; pheacóchainn† / bpeacóinn‡‡; bpeacóchainn†‡‡	pheacófá; pheacóchthᆠ/ bpeacófᇇ; bpeacóchthᆇ‡	pheacódh sé, sí; pheacóchadh sé, s토/ bpeacódh sé, s퇇; bpeacóchadh sé, s톇‡	pheacóimis; pheacódh muid; pheacóchaimis†; pheacóchadh muid† / bpeacóimis‡‡; bpeacódh muid‡‡; bpeacóchaimis†‡‡; bpeacóchadh muid†‡‡	pheacódh sibh; pheacóchadh sibh† / bpeacódh sibh‡‡; bpeacóchadh sibh†‡‡	pheacóidís; pheacódh siad; pheacóchadh siad† / bpeacóidís‡‡; bpeacódh siad‡‡; bpeacóchadh siad†‡‡	a pheacódh; a pheacóchadh† / a bpeacódh*; a bpeacóchadh*†	pheacófaí; pheacóchtha토/ bpeacófa퇇; bpeacóchtha톇‡
subjunctive	present	go bpeacaí mé; go bpeacaíod†	go bpeacaí tú; go bpeacaír†	go bpeacaí sé, sí	go bpeacaímid; go bpeacaí muid	go bpeacaí sibh	go bpeacaí siad; go bpeacaíd†	—	go bpeacaítear
	past	dá bpeacaínn	dá bpeacaíteá	dá bpeacaíodh sé, sí	dá bpeacaímis; dá bpeacaíodh muid	dá bpeacaíodh sibh	dá bpeacaídís; dá bpeacaíodh siad	—	dá bpeacaítí
imperative		peacaím	peacaigh	peacaíodh sé, sí	peacaímis	peacaígí; peacaídh†	peacaídís	—	peacaítear
verbal noun		peacú
past participle		peacaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Related terms

• peacach (“sinner”)
• peacúil (“sinful”)

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

peacaigh

1. inflection of peacach:
   1. vocative/genitive singular masculine
   2. (archaic) dative singular feminine

Noun

peacaigh m

1. inflection of peacach:
   1. vocative/genitive singular
   2. nominative/dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
peacaigh	pheacaigh	bpeacaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.