przewinić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From prze- +‎ winić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pʂɛˈvi.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: prze‧wi‧nić

Verb

[edit]

przewinić pf

  1. (intransitive, dated) to offend (commit an offense)
    Synonym: zawinić

Conjugation

[edit]
Conjugation of przewinić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przewinić
future tense 1st przewinię przewinimy
2nd przewinisz przewinicie
3rd przewini przewinią
impersonal przewini się
past tense 1st przewiniłem,
-(e)m przewinił
przewiniłam,
-(e)m przewiniła
przewiniłom,
-(e)m przewiniło
przewiniliśmy,
-(e)śmy przewinili
przewiniłyśmy,
-(e)śmy przewiniły
2nd przewiniłeś,
-(e)ś przewinił
przewiniłaś,
-(e)ś przewiniła
przewiniłoś,
-(e)ś przewiniło
przewiniliście,
-(e)ście przewinili
przewiniłyście,
-(e)ście przewiniły
3rd przewinił przewiniła przewiniło przewinili przewiniły
impersonal przewiniono
conditional 1st przewiniłbym,
bym przewinił
przewiniłabym,
bym przewiniła
przewiniłobym,
bym przewiniło
przewinilibyśmy,
byśmy przewinili
przewiniłybyśmy,
byśmy przewiniły
2nd przewiniłbyś,
byś przewinił
przewiniłabyś,
byś przewiniła
przewiniłobyś,
byś przewiniło
przewinilibyście,
byście przewinili
przewiniłybyście,
byście przewiniły
3rd przewiniłby,
by przewinił
przewiniłaby,
by przewiniła
przewiniłoby,
by przewiniło
przewiniliby,
by przewinili
przewiniłyby,
by przewiniły
impersonal przewiniono by
imperative 1st niech przewinię przewińmy
2nd przewiń przewińcie
3rd niech przewini niech przewinią
anterior adverbial participle przewiniwszy
verbal noun przewinienie

Derived terms

[edit]
nouns

Further reading

[edit]
  • przewinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przewinić in Polish dictionaries at PWN