rozbiec

Polish

Etymology

From roz- +‎ biec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.bjɛt͡s/
• Rhymes: -ɔzbjɛt͡s
• Syllabification: roz‧biec

Verb

rozbiec pf (imperfective rozbiegać)

1. (reflexive with się) to run away from one another, to run in different directions
2. (reflexive with się) to fan out, to scatter, to diverge

Conjugation

Conjugation of rozbiec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozbiec
future tense	1st	rozbiegnę			rozbiegniemy
	2nd	rozbiegniesz			rozbiegniecie
	3rd	rozbiegnie			rozbiegną
	impersonal	rozbiegnie się
past tense	1st	rozbiegłem, -(e)m rozbiegł	rozbiegłam, -(e)m rozbiegła	rozbiegłom, -(e)m rozbiegło	rozbiegliśmy, -(e)śmy rozbiegli	rozbiegłyśmy, -(e)śmy rozbiegły
	2nd	rozbiegłeś, -(e)ś rozbiegł	rozbiegłaś, -(e)ś rozbiegła	rozbiegłoś, -(e)ś rozbiegło	rozbiegliście, -(e)ście rozbiegli	rozbiegłyście, -(e)ście rozbiegły
	3rd	rozbiegł	rozbiegła	rozbiegło	rozbiegli	rozbiegły
	impersonal	rozbiegnięto
conditional	1st	rozbiegłbym, bym rozbiegł	rozbiegłabym, bym rozbiegła	rozbiegłobym, bym rozbiegło	rozbieglibyśmy, byśmy rozbiegli	rozbiegłybyśmy, byśmy rozbiegły
	2nd	rozbiegłbyś, byś rozbiegł	rozbiegłabyś, byś rozbiegła	rozbiegłobyś, byś rozbiegło	rozbieglibyście, byście rozbiegli	rozbiegłybyście, byście rozbiegły
	3rd	rozbiegłby, by rozbiegł	rozbiegłaby, by rozbiegła	rozbiegłoby, by rozbiegło	rozbiegliby, by rozbiegli	rozbiegłyby, by rozbiegły
	impersonal	rozbiegnięto by
imperative	1st	niech rozbiegnę			rozbiegnijmy
	2nd	rozbiegnij			rozbiegnijcie
	3rd	niech rozbiegnie			niech rozbiegną
anterior adverbial participle		rozbiegłszy
verbal noun		rozbiegnięcie

Further reading

• rozbiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozbiec in Polish dictionaries at PWN