rozgnieść

Polish[edit]

From roz- +‎ gnieść. First attested in 1564.^[1] Compare Kashubian rozgniesc, Silesian rozgniyś, and Russian разгнести́ (razgnestí).

rozgnieść pf (imperfective rozgniatać)

(transitive) to crush apart (crushing, to cause something to lose its shape, turning into pulp, or falling into pieces) [+instrumental = with what] [+ w (locative) = in what]

Conjugation of rozgnieść pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozgnieść
future tense	1^st	rozgniotę			rozgnieciemy
	2^nd	rozgnieciesz			rozgnieciecie
	3^rd	rozgniecie			rozgniotą
	impersonal	rozgniecie się
past tense	1^st	rozgniotłem, -(e)m rozgniótł	rozgniotłam, -(e)m rozgniotła	rozgniotłom, -(e)m rozgniotło	rozgnietliśmy, -(e)śmy rozgnietli	rozgniotłyśmy, -(e)śmy rozgniotły
	2^nd	rozgniotłeś, -(e)ś rozgniótł	rozgniotłaś, -(e)ś rozgniotła	rozgniotłoś, -(e)ś rozgniotło	rozgnietliście, -(e)ście rozgnietli	rozgniotłyście, -(e)ście rozgniotły
	3^rd	rozgniótł	rozgniotła	rozgniotło	rozgnietli	rozgniotły
	impersonal	rozgnieciono
conditional	1^st	rozgniótłbym, bym rozgniótł	rozgniotłabym, bym rozgniotła	rozgniotłobym, bym rozgniotło	rozgnietlibyśmy, byśmy rozgnietli	rozgniotłybyśmy, byśmy rozgniotły
	2^nd	rozgniótłbyś, byś rozgniótł	rozgniotłabyś, byś rozgniotła	rozgniotłobyś, byś rozgniotło	rozgnietlibyście, byście rozgnietli	rozgniotłybyście, byście rozgniotły
	3^rd	rozgniótłby, by rozgniótł	rozgniotłaby, by rozgniotła	rozgniotłoby, by rozgniotło	rozgnietliby, by rozgnietli	rozgniotłyby, by rozgniotły
	impersonal	rozgnieciono by
imperative	1^st	niech rozgniotę			rozgniećmy
	2^nd	rozgnieć			rozgniećcie
	3^rd	niech rozgniecie			niech rozgniotą
passive adjectival participle		rozgnieciony	rozgnieciona	rozgniecione	rozgnieceni	rozgniecione
anterior adverbial participle		rozgniótłszy
verbal noun		rozgniecenie

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozgnieść”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]